60 ผลลัพธ์ สำหรับ *transitiv*
หรือค้นหา: transitiv, -transitiv-

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
transitive(adj) เกี่ยวกับสกรรมกริยา
transitive(adj) เกี่ยวกับการส่งผ่าน, See also: เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง
transitive(n) สกรรมกริยา
intransitive(adj) ซึ่งเป็นอกรรมกริยา
transitively(adv) เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง
transitiveness(n) ความเปลี่ยนแปลง, See also: การผ่าน, การเคลื่อนย้าย
transitive verb(n) สกรรมกริยา
intransitive verb(n) อกรรมกริยา

Hope Dictionary
intransitive(อินแทรน'ซิทิฟว) adj. (กริยา) ไม่มีกรรม. n. กริยาที่ไม่มีกรรม., See also: intransitively adv. intransitiveness n.
intransitive verbกริยาที่ไม่มีกรรม
transitive(แทรน'ซิทิฟว) adj. เกี่ยวกับสกรรมกริยา, เกี่ยวกับการผ่านหรือสิ่งผ่าน, เกี่ยวกับสภาพหัวเลี้ยวหัวต่อ, See also: transitivity n.
transitive verbn. สกรรมกริยา

Nontri Dictionary
intransitive(adj) อกรรมกริยา

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
intransitiveไม่ถ่ายทอด [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗]
transitiveถ่ายทอด [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗]
transitive relationความสัมพันธ์ถ่ายทอด [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗]

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus
transitivA complete intransitive verb takes neither complement or object.
transitivWith verbs there are intransitive verbs that don't take an object, and transitive verbs that do take an object.

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)
สกรรมกริยา(n) transitive verb, Thai Definition: คำกริยาที่ต้องมีกรรมหรือผู้กระทำมารับ, Notes: (ไวยากรณ์)
อกรรมกริยา(n) intransitive verb, Syn. กริยาอกรรม, Thai Definition: กริยาที่สำเร็จรูปได้ความบริบูรณ์โดยไม่ต้องมีกรรมรับ, Notes: (สันสกฤต/ไวยากรณ์)
กริยาสกรรม(n) transitive verb, Thai Definition: คำกริยาที่ต้องมีกรรมมารับ
กริยาอกรรม(n) intransitive verb, Thai Definition: คำกริยาที่ไม่ต้องมีกรรมมารับ

Volubilis Dictionary (TH-EN-FR)
สกรรมกริยา[sakammakriyā] (n, exp) EN: transitive verb  FR: verbe transitif [ m ]
สมบัติการถ่ายทอด[sombat kān thāithøt] (n, exp) EN: transitive property

Oxford Advanced Learners Dictionary
transitive
 (adj) /t r a1 n s @ t i v/ /แทร้น เสอะ ถิ ฝึ/ /trˈænsətɪv/
intransitive
 (adj) /i1 n t r a1 n s @ t i v/ /อิ้น แทร้น เสอะ ถิ ฝึ/ /ˈɪntrˈænsətɪv/
transitively
 (adv) /t r a1 n s @ t i v l ii/ /แทร้น เสอะ ถิ ฝึ หลี่/ /trˈænsətɪvliː/
intransitively
 (adv) /i1 n t r a1 n s @ t i v l ii/ /อิ้น แทร้น เสอะ ถิ ฝึ หลี่/ /ˈɪntrˈænsətɪvliː/

WordNet (3.0)
detransitivize(v) intransitivize, Syn. intransitivize, intransitivise, detransitivise, Ant. transitivize
intransitive(adj) designating a verb that does not require or cannot take a direct object, Ant. transitive
intransitively(adv) in an intransitive manner, Ant. transitively
intransitivity(n) the grammatical relation created by an intransitive verb, Syn. intransitiveness, Ant. transitivity
transitive(adj) designating a verb that requires a direct object to complete the meaning, Ant. intransitive
transitively(adv) in a transitive manner, Ant. intransitively
transitivity(n) (logic and mathematics) a relation between three elements such that if it holds between the first and second and it also holds between the second and third it must necessarily hold between the first and third
transitivity(n) the grammatical relation created by a transitive verb, Syn. transitiveness, Ant. intransitivity
transitivize(v) make transitive, Syn. transitivise, Ant. detransitivize

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Intransitive

a. [ L. intransitivus: cf. F. intransitif. See In- not, and Transitive. ] 1. Not passing farther; kept; detained. [ R. ] [ 1913 Webster ]

And then it is for the image's sake and so far is intransitive; but whatever is paid more to the image is transitive and passes further. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ]

2. (Gram.) Not transitive; not passing over to an object; expressing an action or state that is limited to the agent or subject, or, in other words, an action which does not require an object to complete the sense; as, an intransitive verb, e. g., the bird flies; the dog runs. [ 1913 Webster ]

☞ Intransitive verbs have no passive form. Some verbs which appear at first sight to be intransitive are in reality, or were originally, transitive verbs with a reflexive or other object omitted; as, he keeps (i. e., himself) aloof from danger. Intransitive verbs may take a noun of kindred signification for a cognate object; as, he died the death of a hero; he dreamed a dream. Some intransitive verbs, by the addition of a preposition, become transitive, and so admit of a passive voice; as, the man laughed at; he was laughed at by the man. [ 1913 Webster ]

Intransitively

adv. (Gram.) Without an object following; in the manner of an intransitive verb. [ 1913 Webster ]

Transitive

a. [ L. transitivus: cf. F. transitif. See Transient. ] 1. Having the power of making a transit, or passage. [ R. ] Bacon. [ 1913 Webster ]

2. Effected by transference of signification. [ 1913 Webster ]

By far the greater part of the transitive or derivative applications of words depend on casual and unaccountable caprices of the feelings or the fancy. Stewart. [ 1913 Webster ]

3. (Gram.) Passing over to an object; expressing an action which is not limited to the agent or subject, but which requires an object to complete the sense; as, a transitive verb, for example, he holds the book. [ 1913 Webster ]

-- Tran"si*tive*ly, adv. -- Tran"si*tive*ness, n. [ 1913 Webster ]


CC-CEDICT CN-EN Dictionary
不及物动词[bù jí wù dòng cí, ㄅㄨˋ ㄐㄧˊ ㄨˋ ㄉㄨㄥˋ ㄘˊ,      /     ] intransitive verb [Add to Longdo]
及物[jí wù, ㄐㄧˊ ㄨˋ,  ] transitive [Add to Longdo]
及物动词[jí wù dòng cí, ㄐㄧˊ ㄨˋ ㄉㄨㄥˋ ㄘˊ,     /    ] transitive verb [Add to Longdo]
受事[shòu shì, ㄕㄡˋ ㄕˋ,  ] object (of a transitive verb); to receive a task [Add to Longdo]

DING DE-EN Dictionary
intransitiv { adj }intransitive [Add to Longdo]
intransitiv { adv }intransitively [Add to Longdo]
transitiv { adj }transitive [Add to Longdo]
transitiv; vorübergehend { adv }transitively [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
自動(P);自働(iK)[じどう, jidou] (adj-no, n) (1) automatic; self-motion; (2) (abbr) { ling } (See 自動詞) intransitive verb; (P) #1,305 [Add to Longdo]
完全自動詞[かんぜんじどうし, kanzenjidoushi] (n) { ling } (See 不完全自動詞) complete intransitive verb [Add to Longdo]
自他[じた, jita] (n) (1) oneself and others; (2) transitive and intransitive; (P) [Add to Longdo]
自動詞[じどうし, jidoushi] (n) { ling } intransitive verb (no direct obj) [Add to Longdo]
推移的[すいいてき, suiiteki] (adj-na) transitive [Add to Longdo]
他動[たどう, tadou] (n) (abbr) { ling } (See 他動詞) transitive verb [Add to Longdo]
他動詞[たどうし, tadoushi] (n) { ling } transitive verb (direct obj.) [Add to Longdo]
不完全自動詞[ふかんぜんじどうし, fukanzenjidoushi] (n) { ling } (See 完全自動詞) incomplete intransitive verb [Add to Longdo]
飽かす;厭かす(iK)[あかす, akasu] (v5s, vt) (1) to bore; to tire; to weary; to stultify; (2) (often intransitively as 〜に飽かして) to use lavishly (and without regret) [Add to Longdo]
飽かせる[あかせる, akaseru] (v1, vt) (1) (See 飽かす) to bore; to tire; to weary; to stultify; (2) (often intransitively as 〜に飽かせて) to use lavishly (and without regret) [Add to Longdo]

JDDICT JP-DE Dictionary
他動詞[たどうし, tadoushi] (transitives) Verb [Add to Longdo]
動詞[どうし, doushi] (transitives) Verb [Add to Longdo]

Time: 0.0359 seconds, cache age: 62.456 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/