| กมลาสน์ | (กะมะลาด) น. “ผู้มีบัวเป็นที่นั่ง” คือ พระพรหม. |
| กัมลาศ | (กำมะลาด) น. กมลาสน์ คือ พระพรหม เช่น เพียงกัมลาศลงมาดิน (ม. คำหลวง กุมาร). |
| กำมลาศน์ | (-มะลาด) น. กมลาสน์. |
| เกิบ ๒ | ก. กำบัง, บัง, เช่น เศวตฉัตรรัตนก้งง เกิบบนบรรจถรณ์ (สรรพสิทธิ์), เฉกฉายกมลาสน์ฉัตรา เกิบก้งงเกศา (สรรพสิทธิ์). |
| กมลาสน์ | (กะมะลาด) น. “ผู้มีบัวเป็นที่นั่ง” คือ พระพรหม. |
| กัมลาศ | (กำมะลาด) น. กมลาสน์ คือ พระพรหม เช่น เพียงกัมลาศลงมาดิน (ม. คำหลวง กุมาร). |
| กำมลาศน์ | (-มะลาด) น. กมลาสน์. |
| เกิบ ๒ | ก. กำบัง, บัง, เช่น เศวตฉัตรรัตนก้งง เกิบบนบรรจถรณ์ (สรรพสิทธิ์), เฉกฉายกมลาสน์ฉัตรา เกิบก้งงเกศา (สรรพสิทธิ์). |