| ก่าน | ว. ด่าง, ผ่าน, มีลายพาด, เช่น พนคณนกหค ก่านแกม ปีกหางนวยแนม นนวยนเนียร้องริน (ม. คำหลวง มหาพน) |
| ก่าน | เก่ง, กล้า, กั่น, เช่น ปางเมื่อเจ้าเข้าดงด่าน ตววก่านกาจชาติชัฏขน สัตวตนสื่อชื่อมนนหมี ได้ทีทำนำความเข็ญ (ม. คำหลวง ทานกัณฑ์). |
| ก๊าน | ก. แพ้, สู้ไม่ได้, เช่น ก๊านพ่ายหนี. |
| ก้าน ๑ | น. ส่วนที่ต่อดอก หรือใบ หรือผล กับกิ่งไม้, เรียกสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ก้านตุ้มหู ก้านไม้ขีด |
| ก้าน ๑ | กระดูกกลางแห่งใบไม้บางอย่าง เช่น มะพร้าว จาก. |
| ก้าน ๒ | น. ก่าน, กล้า, เช่น รู้ไป่ทันแก่ก้าน กล่าวถ้อยกลางสนาม (โลกนิติ). |
| ก้านขด | น. ชื่อลายชนิดหนึ่งที่เขียนเป็นลายขดไปขดมา. |
| ก้านคอ | น. ลำคอด้านหลัง. |
| ก้านตอง | น. ไม้ขนาบข้างเรือรูปกลม ๆ คล้ายทางกล้วย. |
| ก้านต่อดอก | น. ชื่อวิธีร้อยดอกไม้เป็นตาข่าย |