| ขมุ | (ขะหฺมุ) น. ชื่อชนชาวเขาเผ่าหนึ่งในตระกูลมอญ−เขมร. |
| ขมุกขมัว | (ขะหฺมุกขะหฺมัว) ว. มืด ๆ มัว ๆ, โพล้เพล้, จวนคํ่า, จวนมืด, โดยปริยายใช้หมายถึงสีมัว ๆ, ไม่ผ่องใส, เช่น ครั้นจะทำขมุกขมัวมอมแมม ชายเห็นจะเยื้อนแย้มบริภาษให้บาดจิต (ม. ร่ายยาว ทานกัณฑ์). |
| ขมุดขมิด | (ขะหฺมุดขะหฺมิด) ว. กระหมุดกระหมิด, หวุดหวิด |
| ขมุดขมิด | บิดกระหมวด |
| ขมุดขมิด | ไม่แน่น, ไม่ถึง, ไม่ถนัด. |
| ขมุบ | (ขะหฺมุบ) ก. กระหมุบ, กระดุบกระดิบ, ทำปากหมุบ ๆ |
| ขมุบ | เต้นตุบ ๆ อย่างชีพจรเต้น. |
| ขมุบขมิบ | (ขะหฺมุบขะหฺมิบ) ก. อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นและหุบลงโดยเร็ว, อาการของปากที่พูดอย่างไม่ออกเสียง, เช่น ทำปากขมุบขมิบ สวดมนต์ขมุบขมิบ, กระหมุบกระหมิบ หรือ หมุบหมิบ ก็ว่า. |
| ขมุม | (ขะหฺมุม) น. ผึ้ง. |
| dusk | (n) เวลาโพล้เพล้, เวลาค่ำ, แสงขมุกขมัว, ความมืดสลัว, ยามตะวันตกดิน |
| duskiness | (n) ความสลัว, ความขมุกขมัว, ความมืดมน, ความคล้ำ, ความมืด |
| dusky | (adj) สลัว, ขมุกขมัว, สีมอ, มอ, คล้ำ, มืด |
| lurid | (adj) ซีดเซียว, สลัวๆ, ขมุกขมัว, แดงฉาน |
| twilight | (n) แสงขมุกขมัว, สายัณห์, แสงอรุณ |