| ชัค- | (ชักคะ-) น. แผ่นดิน เช่น ชัคสัตว์เสพสำราญ รมยทั่ว กันนา (ตะเลงพ่าย). |
| chuck | (ชัค) { chucked, chucking, chucks } vi., n. (การ) ตบเบา ๆ , แตะ, เชย, เชย (คาง) โยน, ทอย, เหวี่ยง, ทิ้ง, ไล่ออก, ลาออก, เลิกล้ม, ร้องเสียงกุ๊ก ๆ (ไก่) , ไม้รอง, ไม้หมอน, ตัวหนีบ, เครื่องจับดอกสว่าน, เสียงร้องดังกล่าว, เสบียงอาหาร, Syn. pat, tap |
| upchuck | (อัพ'ชัค) vi., vt. อาเจียน |