ช่อย | ก. ช่วย เช่น คนใดขี่ช้างมาหา พาเมืองมาสู่ช่อยเหนือเฟื้อกู้ (จารึกหลัก ๑). |
ช้อย | ว. งอนงาม. |
ช้อยชด | ว. อ่อนช้อย, มีลักษณะกิริยาท่าทางงดงาม, ชดช้อย หรือ กระชดกระช้อย ก็ว่า. |
ช้อยช่างรำ, ช้อยนางรำ | ดู กระช้อยนางรำ. |
ช้อย | [chøi] (adj) EN: soft ; lithe ; affectedly graceful ; graceful in manner FR: souple ; délié |
ช้อยชด | [chøichot] (adj) EN: graceful |
immersed | (adj) ท่วม, ซึ่งถูกฝังอยู่, ซึ่งแช่อยู่ |