| ขะยิก | ก. ขยับเข้าไปทีละน้อย ๆ, กระยิก ก็ว่า. |
| ขะยุก | ก. ดันเข้าไปทีละน้อย ๆ |
| แขย็ก ๆ | (ขะแหฺย็ก) ว. อาการที่ปีนขยับขึ้นไปทีละน้อย ๆ ขึ้นไปได้ไม่สะดวก เช่น ปีนต้นไม้แขย็ก ๆ, อาการที่ขยับไปทีละน้อย ๆ เพราะไปไม่ถนัด เช่น ถีบจักรยานแขย็ก ๆ เดินแขย็ก ๆ. |
| แขย่ง | (ขะแหฺย่ง) ว. แขย็ก ๆ, อาการที่ปีนขยับขึ้นไปทีละน้อย ๆ ขึ้นไปได้ไม่สะดวก, เช่น ผ้าคาดพุงผูกพันขยันตะแบง แขย่งเข่นฆ่าพร้าขัดเอว (ม. ร่ายยาว ชูชก), มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ เขย้อ เป็น เขย้อแขย่ง. |
| ซู้ด ๒ | ว. เสียงอย่างคนซดนํ้าร้อน นํ้าชา หรือนํ้าแกงทีละน้อย ๆ. |
| ดั้วเดี้ย | ว. เคลื่อนไปทีละน้อย ๆ เช่น หนอนไต่ดั้วเดี้ย. |
| ตงิด, ตงิด ๆ | (ตะหฺงิด) ว. เล็กน้อย, ทีละน้อย ๆ, (ใช้แก่ความรู้สึก) เช่น โกรธตงิด ๆ หิวตงิด ๆ. |
| แทะ | ก. เอาฟันหน้ากัดให้หลุดออกมาทีละน้อย ๆ, เล็มกินทีละน้อย ๆ, โดยปริยายหมายถึงอาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาไม่ทำมาหากินคอยแต่แทะเงินเพื่อน ๆ. |
| บ่อนทำลาย | ก. แทรกซึมเข้าไปเพื่อทำลายอยู่ภายในทีละน้อย ๆ. |
| ปิหลั่น | (-หฺลั่น) น. ค่ายที่ทำให้ขยับรุกเข้าไปหาข้าศึกทีละน้อย ๆ, วิหลั่น ก็ว่า. |
| ระเลียด | ว. ทีละน้อย ๆ. |
| ละเลียด | ก. กินทีละน้อย ๆ เช่น มัวละเลียดอยู่นั่นแหละ. |
| ลิดตีนปู | ก. เด็ดตีนปูออกหมด, โดยปริยายหมายถึงตัดกำลังไปทีละน้อย ๆ. |
| วิหลั่น | น. ค่ายที่ทำให้ขยับลุกเข้าไปหาข้าศึกทีละน้อย ๆ. |
| เสียงเลื่อน | น. เสียงร้องเพลงที่ผิดระดับไปทีละน้อย ๆ. |