บง ๒ | ก. มองดู, แลดู, เช่น พลางพระบงจัตุบาท (ตะเลงพ่าย). |
ตระแบง ๒ | (ตฺระ-) ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตระแบงบิดโพกพัน (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
ตะแบง ๒ | ว. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้าง ๆ คู ๆ. |
สะแบง ๒ | ก. สะพาย, ตระแบง ก็ว่า. |
ตระแบง ๒ | (ตฺระ-) ก. ผูกไขว้, ผูกบิด, เช่น ผ้าประเจียดประจงจีบซ้อนสวมเศียรแสร้งตระแบงบิดโพกพัน (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
ตะแบง ๒ | ว. อาการที่พูดหรือเถียงเฉไฉหรือดันไปข้าง ๆ คู ๆ. |
บง ๒ | ก. มองดู, แลดู, เช่น พลางพระบงจัตุบาท (ตะเลงพ่าย). |
สะแบง ๒ | ก. สะพาย, ตระแบง ก็ว่า. |