| บิด ๑ | ก. หมุนให้เป็นเกลียวอย่างบิดผ้า, หมุนไปทางใดทางหนึ่ง เช่น บิดลูกบิด |
| บิด ๑ | เผล้ไปจากสภาพปรกติ เช่น ล้อรถบิด, ทำให้ผิดไปจากสภาพความจริง เช่น บิดข้อความ |
| บิด ๑ | หลีกเลี่ยงเพราะความเกียจคร้านเป็นต้น เช่น บิดงาน บิดการ, เอานิ้วมือบีบเนื้ออย่างแรงทำนองแหนบแล้วหมุน เช่น บิดเนื้อ บิดหู |
| บิด ๑ | กิริยาที่ปลากัดหรือปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันจนติดแล้วกลับตัวไปมา. |
| บิด ๑ | น. ลักษณนามเรียกอาการที่ปลากัดหรือปลาเข็มเอาปากต่อปากกัดกันแล้วกลับตัวไปมาเช่นนั้นแต่ละยก ว่า ๒ บิด ๓ บิด. |