aplomb | (อะพลอม'อะพลัม') n. ความสุขุม, ความมั่นใจ, ความปราศจากความประหม่า |
awestruck | (ออ'สทรัค) adj. รู้สึกกลัว, ตกใจกลัว, ประหม่า. -awe-struck, awe-stricken, awestricken adj. (filled with awe, awe-inspiring) |
bashful | (แบช'ฟูล) adj. อาย, เหนียมอาย, ประหม่า, ขวยเขิน, See also: bashfulness n., Syn. timid, Ant. friendly |
diffidence | (ดิฟ'ฟิเดินซฺ) n. ความประหม่า, ความไม่มั่นใจตัวเอง, Syn. shyness |
diffident | adj. ประหม่า, ลังเลใจ. |
shy | (ชาย) adj. ขี้อาย, เหนียมอาย, อาย, ใจฝ่อ, ตกใจง่าย, ขี้ประหม่า, ขึ้ตื่น, ขี้ขลาด, ขี้สงสัย, ไม่ไว้วางใจ, ลังเลใจ, ขาดแคลน, ไม่เต็มจำนวน -v., n. (การ) ถอยหลังด้วยความตกใจ, ถอยหลัง, หดตัวมขว้าง, โยน, เหวี่ยง, ปา., See also: shyer n. shyly adv. shyness n. คำท |
abash | (vt) ทำให้เขิน, ทำให้อาย, ทำให้ประหม่า |
abashed | (adj) อาย, ประหม่า, ขวยเขิน, สะเทิ้นอาย |
aplomb | (n) ความมั่นใจในตนเอง, ความไม่ประหม่า |
awestruck | (adj) ตกใจกลัว, ประหม่า |
bashful | (adj) อาย, กระดาก, ประหม่า, ขวยเขิน, เหนียมอาย |
diffidence | (n) ความไม่เชื่อมั่นในตนเอง, ความขวยเขิน, ความประหม่า, ความขี้อาย |
diffident | (adj) ไม่เชื่อมั่นในตนเอง, ขวยเขิน, ประหม่า, ขี้อาย |
SELF-self-conscious | (adj) ประหม่า, สะเทิ้นอาย, ขวยเขิน, ละอายใจ |
shy | (adj) ประหม่า, ขี้อาย, กลัว, ไม่กล้า, ใจฝ่อ |
shyness | (n) ความประหม่า, ความขี้อาย, ความกลัว, ความไม่กล้า |