| กรวด ๓ | (กฺรวด) ก. หลั่งนํ้า เช่น นํ้าพระเต้าสิโตทกธารามารดริน กรวดลงในมืออินทพฤฒาจารย์ (ม. กาพย์ สักบรรพ). |
| เต้า ๒ | ภาชนะขนาดเล็กสำหรับใส่น้ำ รูปกลมมนคล้ายหม้อปากแคบ มีฝาปิด เรียกว่า พระเต้า เช่น พระเต้าทักษิโณทก พระเต้าทรงกรวด พระเต้าเบญจครรภ |
| เต้า ๒ | นม, เต้านม, เรียกว่า พระเต้า. |
| ทักษิโณทก | น. นํ้าที่หลั่งการบำเพ็ญพระราชกุศล, นํ้าที่หลั่งลงเป็นการแสดงว่ามอบให้เป็นสิทธิ์ขาด, นํ้ากรวด คือ น้ำที่ใช้แทนสิ่งของที่ให้ซึ่งใหญ่โตหรือสิ่งไม่มีรูปที่จะหยิบยกให้ได้ อย่างวัด ศาลา บุญกุศล เป็นต้น เช่น พระเวสสันดรหลั่งทักษิโณทกยกสองกุมารให้ชูชก, ชื่อของพระเต้าที่พระมหากษัตริย์ทรงหลั่งน้ำเพื่ออุทิศพระราชกุศล เรียกว่า พระเต้าทักษิโณทก. |