aphasia | (อะเฟ'เซีย) n. โรคพูดไม่ได้, -phasiac n. -aphasic adj. (speechlessness) |
dumb | (ดัมบฺ) adj. ใบ้, พูดไม่ได้, ไม่พูด, เงียบ, โง่, ทึ่ม., See also: dumbly adv. ดูdumb dumbness n. ดูdumb |
incommunicable | (อินคะมิว' นะคะเบิล) adj. ติดต่อกันไม่ได้, ถ่ายทอดออกเป็นคำพูดไม่ได้, ไม่ชอบพูดจา., See also: incommunicability, incommunicableness n. incommunicably adv. |
mute | (มิวทฺ) adj. ใบ้, พูดไม่ได้, ไม่ริปาก, เงียบ, ไม่ออกเสียง, ไม่แก้ตัว (เมื่อถูกกล่าวหา) n. คนใบ้, คนที่ไม่แก้ตัวเมื่อถูกกล่าวหา, การไม่ออกเสียง, เครื่องหมายหยุด. vt. อุดเสียง, ระงับเสียง, เก็บเสียง, ลดความเข้มข้นของสีลง., See also: muteess n. |
unspeakable | (อันสพีค'คะเบิล) adj. พูดไม่ได้, เหลือที่จะพรรณา, พูดไม่ออก, เลวร้าย. |