ลงหัว | ก. มีหัวงอกอยู่ใต้ดิน (ใช้แก่พืชบางชนิด) เช่น มันลงหัว เผือกลงหัว |
ลงหัว | โดยปริยายหมายความว่า ยอมอ่อนน้อม แต่มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ยอมลงหัวให้ใคร. |
ลงหัว | [long hūa] (v, exp) EN: form a tuber/bulb |
mug | (มัก) n. เหยือก, ปริมาณหนึ่งเหยือก, ใบหน้า, นักเลงโต, นักเลงหัวไม้, ผู้ร้าย vt. ประทุษร้ายเพื่อปล้นหรือชิงทรัพย์. vi. ทำหน้าเบ้, Syn. tankard, stein, cup |
hooligan | (n) คนอันธพาล, นักเลงหัวไม้ |
underworld | (n) บาดาล, ยมโลก, นักเลงหัวไม้ |