หน้าแหง | (-แหฺง) น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา. |
เถ่อ | ว. ค้างอยู่ (ใช้แก่อาการยืนหรือแหงน) เช่น หน้าแหงนเถ่อ ยืนเถ่อ. |
แหง ๑ | (แหฺง) ว. อาการของหน้าที่แสดงความเก้อหรือจนปัญญา ในคำว่า หน้าแหง |
หน้าแหง | (-แหฺง) น. หน้าแสดงความเก้อหรือจนปัญญา. |
เถ่อ | ว. ค้างอยู่ (ใช้แก่อาการยืนหรือแหงน) เช่น หน้าแหงนเถ่อ ยืนเถ่อ. |
แหง ๑ | (แหฺง) ว. อาการของหน้าที่แสดงความเก้อหรือจนปัญญา ในคำว่า หน้าแหง |