อปโลกน์ ๑, อุปโลกน์ | (อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก) ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. |
อปโลกน์ ๒ | (อะปะโหฺลก) ว. ที่บอกเล่า เช่น คำอปโลกน์. |
อุปโลกน์ | (อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก) ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. |
อปโลกน์ ๑, อุปโลกน์ | (อะปะโหฺลก, อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก) ก. ยกกันขึ้นไป เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า. |
อปโลกน์ ๒ | (อะปะโหฺลก) ว. ที่บอกเล่า เช่น คำอปโลกน์. |
อุปโลกน์ | (อุปะโหฺลก, อุบปะโหฺลก) ก. ยกกันขึ้นเป็น เช่น อุปโลกน์ให้เป็นหัวหน้า, อปโลกน์ ก็ว่า. |