อภิชนาธิปไตย | (-ทิปะไต, -ทิบปะไต) น. ระบอบการปกครองแบบหนึ่งที่มีอภิชนเป็นใหญ่. (ป. อภิ + ชน + อธิปเตยฺย). |
อภิชนาธิปไตย | ดู อภิชน, อภิชน-. |
aristocracy | อภิชนาธิปไตย [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
aristocracy | อภิชนาธิปไตย [ปรัชญา ๒ มี.ค. ๒๕๔๕] |
aristocracy | อภิชนาธิปไตย [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |