| ashamed | (อะเชมดฺ') adj. อับอาย, กระดากใจ, ไม่เต็มใจเพราะกลัวถูกหัวเราะหรือต่อว่า, Syn. embarrassed, shamefaced, Ant. proud |
| crime | (ไครมฺ) n. อาชญากรรม, การกระทำอาชญากรรมและผู้กระทำ, ความผิดร้ายแรง, บาป, การกระทำที่โง่ไร้ความสำนึกหรือน่าอับอาย, Syn. offense, tort, violation |
| disgraceful | (ดิสเกรส'ฟูล) adj. น่าอับอายขายหน้า, น่าอัปยศอดสู, เสียหน้า, เสื่อมเสีย, Syn. disreputable |
| dishonourable | (ดิสออน'เนอระเบิล) adj. น่าอับอาย, น่าขายหน้า, ต่ำช้า, เสื่อมเสียชื่อเสียง., See also: disnourably adv. ดูdishonourable, Syn. ignoble, corrupt |
| hangdog | adj. ซึ่งถูกขู่ตะคอก, น่าสังเวช, อับอาย. n. คนที่น่าดูถูก |
| ignominious | (อิก'นะมิน'เนียส) adj. น่าอับอาย, อัปยศอดสู, เสียชื่อเสียง, น่ารังเกียจ, น่าดูถูก, See also: ignominiousness n., Syn. humiliating, degrading |
| ignominy | (อิก'นะมินนี) n. ความน่าอับอาย, ความอัปยศอดสู, ความน่าดูถูก ความรังเกียจ, Syn. disgrace, shame |
| inglorious | (อินกลอ'เรียส) adj. น่าอับอาย, เสื่อมเสียชื่อเสียง, ไร้เกียรติ', See also: ingloriousness n. |
| mortification | (มอร์ทิฟะเค'เชิน) n. การได้รับความอับอายหรือถูกลบหลู่, ความตายของส่วนหนึ่งของร่างกาย, เนื้อตายเน่า, Syn. gangrene |
| obloquy | (ออบ'ละควี) n. คำประณาม, ผรุสวาท, การประณาม, ชื่อเสียงเลว, ความอับอาย., See also: obloquial adj., Syn. disgrace |
| ashamed | (adj) ละอายใจ, กระดากใจ, อับอาย |
| disgrace | (n) ความอัปยศอดสู, ความอับอาย, ความเสื่อมเสีย, ความขายหน้า |
| disgrace | (vt) ทำให้ขายหน้า, ทำให้อับอาย, ทำให้เสียหน้า, ทำให้เสื่อมเสีย |
| ignominy | (n) ความอับอาย, ความเสียชื่อเสียง, ความอัปยศอดสู |
| infamous | (adj) เสียชื่อ, น่าอับอาย, เลว |
| inglorious | (adj) ไม่มีเกียรติ, ไม่มีชื่อเสียง, น่าขายหน้า, น่าอับอาย |
| mortify | (vi) ตาย, เสียใจ, ตกใจ, ลบหลู่, อับอาย |
| opprobrious | (adj) น่ารังเกียจ, น่าอับอาย, น่าอัปยศ, น่าตำหนิ |
| opprobrium | (n) ความอับอาย, ความอัปยศอดสู, การสบประมาท |
| shame | (n) ความอัปยศ, ความละอายใจ, ความขายหน้า, ความอับอาย |