เฟิร์น | (n) fern, Syn. เฟิน, ต้นเฟิร์น, Example: พืชพวกเฟิร์นจะมีท่อน้ำ ท่ออาหารที่สามารถส่งล้ำต้น และใบขึ้นไปสู่แสงสว่างได้, Count Unit: ต้น, Thai Definition: ชื่อไม้ใบจำพวกผักกูด (Pteridophytes), Notes: (อังกฤษ) |
fern | เฟิร์น, เฟิน [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] |
tree fern | เฟิร์นต้น [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] |
marginales | เฟิร์นมีอับสปอร์ตามขอบใบ [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] |
superficiales | เฟิร์นมีอับสปอร์ตามแผ่นใบ [พฤกษศาสตร์ ๑๘ ก.พ. ๒๕๔๕] |
Ferns | เฟิร์น [TU Subject Heading] |
เฟิร์น = เฟิน | [foēn] (n) EN: fern FR: fougère [ f ] |
acrocarpous | (แอคโคคาร์' พัส) adj. ซึ่งมีผลไม้ที่ปลายของแกนแรก (เช่นในต้นเฟิร์น) |
acrogen | (แอค' โรเจน) n. พืชไร้ดอกจำพวกเฟิร์นหรือมอส |
adder's-tongue | (แอด' เดอซทัง) n. ต้นเฟิร์นชนิดหนึ่ง (Ophioglossum) (a fern) |
archegonium | (อาดิโก'เนียม) n., (pl. -hia) อวัยวะสืบพันธุ์ตัวเมียของต้นไม้จำพวกเฟิร์น และมอส -archegonial, archegoniate adj. |
fern | (เฟิร์น) n. ต้นเฟิร์น, See also: ferny adj. |
bracken | (n) ต้นเฟิร์น |
fern | (n) ต้นเฟิร์น |
maidenhair fern | (n) เฟิร์นก้านดำ |
羊歯 | [しだ, shida] (n) เฟิร์น |