4 ผลลัพธ์ สำหรับ เหลี่ยม ๑
หรือค้นหา: -เหลี่ยม ๑-, *เหลี่ยม ๑*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
เหลี่ยม ๑(เหฺลี่ยม) น. ด้านที่เป็นสัน
เหลี่ยม ๑เส้นประกอบมุมของรูปที่มีด้านตั้งแต่ ๓ ด้านขึ้นไป
เหลี่ยม ๑ส่วนสัดของขาที่ใช้ในการรำ, คู่กับ วง คือ ส่วนสัดของมือที่ใช้ในการรำ.
เหลี่ยม ๑(เหฺลี่ยม) ว. เป็นสัน เช่น บวบเหลี่ยม เหลี่ยมเพชร เหลี่ยมเขา.

Time: 0.0258 seconds, cache age: 5.552 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/