เอ๊ย | อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงอาการว่าพูดผิดไปเป็นต้น. |
เอ๊ย | ว. คำลงท้ายชื่อหรือถ้อยคำเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๋ย ก็ว่า. |
เอ๋ย | ว. คำลงท้ายชื่อหรือถ้อยคำเพื่อบอกให้รู้หรือร้องเรียกด้วยความเอ็นดู, เอ๊ย ก็ว่า |
เอ๋ย | คำที่ใช้ในตอนขึ้นต้นคำกลอนหรือบทดอกสร้อย เช่น กาเอ๋ยกาดำ รถเอ๋ยรถทรง. |
เอ่ย ๒ | ก. เปล่งเสียงพูด, เริ่มพูด. |
เอ่ย ๒ | ว. คำออกเสียงใช้ในความเพื่อให้ทาย เช่น นกอะไรเอ่ย. |
เอ่ย | [oēi] (v) EN: utter ; pronounce ; say ; speak ; mention ; express ; articulate FR: s'exclamer ; proférer |