| แยบคาย | ว. เข้าที, เหมาะกับเหตุผล, เช่น ความคิดแยบคาย พูดจาแยบคาย. |
| หาสยะ | แยบคาย, ตลกคะนอง. |
| กลเม็ด ๑ | (กนละ-) น. วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลง, กัลเม็ด ก็ว่า. |
| กัลเม็ด | (กันละ-) น. กลเม็ด, วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลง, สิ่งที่แยบคาย |
| กุศโลบาย | (กุสะ-, กุดสะ-) น. อุบายอันแยบคาย. |
| ดูดู๋, ดูหรู | อ. เสียงที่เปล่งออกมาแสดงความโกรธ เช่น อีรจนาดูดู๋มึงช่างมักง่าย ทรลักษณ์อัปรีย์ไม่มีอาย หน่อกษัตริย์ทั้งหลายไม่เอื้อเฟื้อ (สังข์ทอง), ดูหรูอ้ายเจ้าเล่ห์ทำเสแสร้งพูดจานี่แอบแฝงเป็นแยบคาย (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
| แต้มคู | น. ชั้นเชิงอันแยบคาย. |
| ปฏิภาณ, ปฏิภาณ- | (ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-, ปะติพาน-) น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. |
| เม็ดพราย | น. กลเม็ดเด็ดพราย, วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลงในการพูดหรือร้องเพลงเป็นต้น. |
| โยนิโส | ว. โดยแยบคาย, โดยถ่องแท้ |
| โยนิโสมนสิการ | (-มะนะสิกาน) น. การพิจารณาโดยแยบคาย. |
| อุบาย | น. วิธีการอันแยบคาย |
| แยบคาย | ว. เข้าที, เหมาะกับเหตุผล, เช่น ความคิดแยบคาย พูดจาแยบคาย. |
| กลเม็ด ๑ | (กนละ-) น. วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลง, กัลเม็ด ก็ว่า. |
| กัลเม็ด | (กันละ-) น. กลเม็ด, วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลง, สิ่งที่แยบคาย |
| กุศโลบาย | (กุสะ-, กุดสะ-) น. อุบายอันแยบคาย. |
| ดูดู๋, ดูหรู | อ. เสียงที่เปล่งออกมาแสดงความโกรธ เช่น อีรจนาดูดู๋มึงช่างมักง่าย ทรลักษณ์อัปรีย์ไม่มีอาย หน่อกษัตริย์ทั้งหลายไม่เอื้อเฟื้อ (สังข์ทอง), ดูหรูอ้ายเจ้าเล่ห์ทำเสแสร้งพูดจานี่แอบแฝงเป็นแยบคาย (ม. ร่ายยาว ชูชก). |
| แต้มคู | น. ชั้นเชิงอันแยบคาย. |
| ปฏิภาณ, ปฏิภาณ- | (ปะติพานะ-, ปะติพานนะ-, ปะติพาน-) น. เชาวน์ไวในการกล่าวแก้หรือโต้ตอบเป็นต้นได้ฉับพลันทันทีและแยบคาย. |
| เม็ดพราย | น. กลเม็ดเด็ดพราย, วิธีที่แยบคายหรือพลิกแพลงในการพูดหรือร้องเพลงเป็นต้น. |
| โยนิโส | ว. โดยแยบคาย, โดยถ่องแท้ |
| โยนิโสมนสิการ | (-มะนะสิกาน) น. การพิจารณาโดยแยบคาย. |
| หาสยะ | แยบคาย, ตลกคะนอง. |
| อุบาย | น. วิธีการอันแยบคาย |