| กุลบุตร | (กุนละ-) น. ลูกชายผู้มีตระกูล. |
| ขอนิสัย | ก. ขอฝากตัวอยู่ในความปกครองของพระอุปัชฌาย์ (ใช้แก่กุลบุตรในเวลาอุปสมบท). |
| ครูบา | น. ครูผู้สอนกุลบุตร หมายถึง สมภาร, คำใช้เรียกพระเถระผู้เป็นที่เคารพนับถือ ซึ่งมักจะมีอายุ ๕๐ ปีขึ้นไป. |
| เณรหน้าไฟ | น. กุลบุตรที่บวชเป็นสามเณรเนื่องในพิธีเผาศพ. |
| เณรหางนาค | น. กุลบุตรที่บวชเป็นสามเณรต่อท้ายพิธีบวชพระ. |
| สอนนาค | ก. กล่าวคำทำขวัญนาคเพื่อสอนกุลบุตรที่จะอุปสมบทให้รู้สึกซาบซึ้งถึงพระคุณของพ่อแม่ และให้เห็นว่าการบวชนั้นเป็นการตอบสนองพระคุณพ่อแม่อย่างหนึ่ง. |
| อุปัชฌาย-, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ | (อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา) น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. |
| กุลบุตร | (กุนละ-) น. ลูกชายผู้มีตระกูล. |
| ขอนิสัย | ก. ขอฝากตัวอยู่ในความปกครองของพระอุปัชฌาย์ (ใช้แก่กุลบุตรในเวลาอุปสมบท). |
| ครูบา | น. ครูผู้สอนกุลบุตร หมายถึง สมภาร, คำใช้เรียกพระเถระผู้เป็นที่เคารพนับถือ ซึ่งมักจะมีอายุ ๕๐ ปีขึ้นไป. |
| เณรหน้าไฟ | น. กุลบุตรที่บวชเป็นสามเณรเนื่องในพิธีเผาศพ. |
| เณรหางนาค | น. กุลบุตรที่บวชเป็นสามเณรต่อท้ายพิธีบวชพระ. |
| สอนนาค | ก. กล่าวคำทำขวัญนาคเพื่อสอนกุลบุตรที่จะอุปสมบทให้รู้สึกซาบซึ้งถึงพระคุณของพ่อแม่ และให้เห็นว่าการบวชนั้นเป็นการตอบสนองพระคุณพ่อแม่อย่างหนึ่ง. |
| อุปัชฌาย-, อุปัชฌาย์, อุปัชฌายะ | (อุปัดชายะ-, อุบปัดชายะ-, อุปัดชา, อุบปัดชา) น. พระเถระผู้เป็นประธานการบวชกุลบุตรในพระพุทธศาสนา. |