1 ผลลัพธ์ สำหรับ -ฟั่น ๑-
หรือค้นหา: -ฟั่น ๑-, *ฟั่น ๑*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
ฟั่น ๑ก. คลึงสิ่งเป็นเส้นหลายเส้นให้เข้าเกลียวกัน เช่น ฟั่นด้าย, นำป่านหรือปอเป็นต้นมาตีเกลียวให้เป็นเชือก เรียกว่า ฟั่นเชือก, คลึงขี้ผึ้งที่มีไส้อยู่ภายในให้เป็นเล่มเทียน เรียกว่า ฟั่นเทียน.

Time: 0.0251 seconds, cache age: 30.764 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/