2 ผลลัพธ์ สำหรับ -เสี้ยน ๑-
หรือค้นหา: -เสี้ยน ๑-, *เสี้ยน ๑*

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
เสี้ยน ๑น. เนื้อไม้ที่แตกเป็นเส้นเล็ก ๆ ปลายแหลมอย่างหนาม, เรียกสิ่งอื่นที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น หน่อไม้แก่มีเนื้อเป็นเสี้ยน
เสี้ยน ๑ข้าศึก เช่น สระทุกข์ราษฎร์รอนเสี้ยน (นิ. นรินทร์), เหือดเสี้ยนศึกสยาม สิ้นนาฯ (ตะเลงพ่าย).

Time: 0.0182 seconds, cache age: 31.299 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/