| vindicatory | (วิน'ดะคะทอรี) adj. เป็นการแก้ต่าง, เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ., Syn. vindicative |
| Indicatory | a. Serving to show or make known; showing; indicative; signifying; implying. [ 1913 Webster ] |
| Vindicatory | a. The afflictions of Job were no vindicatory punishments to take vengeance of his sins. Abp. Bramhall. [ 1913 Webster ] |
| vindicatory | (adj) เป็นการแก้ต่าง, See also: เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ, Syn. excusable, venial |
| vindicatory | (วิน'ดะคะทอรี) adj. เป็นการแก้ต่าง, เป็นการแก้ตัว, เป็นการแก้แค้น, เป็นการทำโทษ., Syn. vindicative |
| indicative | (adj) (usually followed by `of') pointing out or revealing clearly, Syn. indicatory, revelatory, significative, suggestive |
| justificative | (adj) providing justification, Syn. vindicatory, justificatory |
| retaliatory | (adj) of or relating to or having the nature of retribution, Syn. retributive, vindicatory, retributory, relatiative |
| retributive | (adj) given or inflicted in requital according to merits or deserts, Syn. vindicatory, retributory |
| Indicatory | a. Serving to show or make known; showing; indicative; signifying; implying. [ 1913 Webster ] |
| Vindicatory | a. The afflictions of Job were no vindicatory punishments to take vengeance of his sins. Abp. Bramhall. [ 1913 Webster ] |
| rechtfertigend | vindicatory [Add to Longdo] |