Recapacitate | v. t. To qualify again; to confer capacity on again. Atterbury. [ 1913 Webster ] |
Incapacitate | v. t. It absolutely incapacitated them from holding rank, office, function, or property. Milman. [ 1913 Webster ] |
incapacitate for | (phrv) ทำให้ไม่สามารถกระทำ, See also: ทำให้ขาดความสามารถในเรื่อง, ทำให้ไม่มีคุณสมบัติ, Syn. incapacitate from |
incapacitate from | (phrv) ทำให้ไม่สามารถกระทำ, See also: ทำให้ขาดความสามารถในเรื่อง, ทำให้ไม่มีคุณสมบัติ, Syn. incapacitate for |
incapacitate | (อินคะแพส' ซิเทท) vt. ทำให้ไร้ความสามารถ, ทำให้ไม่เหมาะ., See also: incapacitation n. make incapable, disqualify |
incapacitate | (vt) ทำให้ไม่สามารถ, ทำให้ทุพพลภาพ, ทำให้เสียหาย |
incapacitated person | คนไร้ความสามารถ, บุคคลผู้ไร้ความสามารถ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
incapacitate | His accident incapacitated him for work. |
incapacitate | His injury incapacitated him for work. |
ขาดความสามารถ | [khāt khwāmsāmāt] (n, exp) EN: be incompetent ; be incapacitated FR: manquer de compétences |
ตาย | [tāi] (v) EN: be paralyzed ; be disabled ; be crippled ; be incapacitated ; be lame |
incapacitate | |
incapacitated |
incapacitate | |
incapacitated | |
incapacitates |
Incapacitate | v. t. It absolutely incapacitated them from holding rank, office, function, or property. Milman. [ 1913 Webster ] |
瘝 | [瘝] incapacitated; inefficient [Add to Longdo] |