appertained | |
appertain | |
appertains | |
appertaining |
appertain | (vi) เป็นของ, Syn. belong, pertain |
appertain to | (phrv) เป็นของ (คำทางการ), See also: เป็นเจ้าของ |
appertain | (แอพเพอเทน') vt. เป็นของ, เกี่ยวกับ, Syn. pertain, relate |
appertain | (vi) เกี่ยวกับ, พาดพิงถึง, เป็นของ |
appertain | |
appertains | |
appertained | |
appertaining |
Appertain | v. i. Things appertaining to this life. Hooker. [ 1913 Webster ] Give it unto him to whom it appertaineth. Lev. vi. 5. [ 1913 Webster ] |
Appertainment | n. That which appertains to a person; an appurtenance. [ Obs. or R. ] Shak. [ 1913 Webster ] |