corelative | (คะเรล'ลิทิฟว) n. = correlative |
correlative | (คะเรล'ละทิฟว) adj. ซึ่งเกี่ยวพันกัน, เป็นคู่กัน n. สิ่งที่สัมพันธ์กัน, Syn. corelative |
correlative | (adj) ที่สัมพันธ์กัน |
correlatively | (adv) อย่างมีความสัมพันธ์กัน |
correlative | (คะเรล'ละทิฟว) adj. ซึ่งเกี่ยวพันกัน, เป็นคู่กัน n. สิ่งที่สัมพันธ์กัน, Syn. corelative |
correlative | (adj) ซึ่งเกี่ยวพันกัน, ซึ่งสัมพันธ์กัน, เป็นคู่กัน |
correlative | สหสัมพัทธ์ [คณิตศาสตร์๑๙ ก.ค. ๒๕๔๗] |
correlative verse | บทร้อยกรองสหสัมพัทธ์ [วรรณกรรม ๖ มี.ค. ๒๕๔๕] |
correlative | |
correlatives |
correlative | (adj) mutually related, Syn. correlate, correlated |
correlative | (adj) expressing a reciprocal or complementary relation |
Correlative | a. [ Cf. F. corrélatif. ] Having or indicating a reciprocal relation. [ 1913 Webster ] Father and son, prince and subject, stranger and citizen, are correlative terms. Hume. [ 1913 Webster ] |
Correlative | n. Spiritual things and spiritual men are correlatives. Spelman. [ 1913 Webster ] |
Correlatively | adv. In a correlative relation. [ 1913 Webster ] |
Correlativeness | n. Quality of being correlative. [ 1913 Webster ] |
相関的 | [そうかんてき, soukanteki] (adj-na) correlative [Add to Longdo] |