culminate | (vi) ถึงจุดสูงสุด |
culminate | (vt) ทำให้ถึงจุดสูงสุด, Syn. cap, climax |
culmination | (n) จุดที่สูงที่สุด, Syn. peak, acme, climax, top |
culminate in | (phrv) ส่งผลให้เกิด, See also: มีผลให้ |
culminate | (คัล'มะเนท) { culminated, culminating, culminates } vi. บรรลุถึงยอด, สิ้นสุด, สรุป, ถึงขั้นสุดท้าย. vt. ทำให้ถึงที่สุด, ทำให้ถึงจุดสุดยอด, Syn. climax, ripen, finish |
culmination | (คัลมะเน'เชิน) n. การบรรลุถึงสุดยอด, จุดสุดยอด, Syn. zenith, apex |
culminate | (vi) สุดยอด, ถึงยอด, ถึงที่สุด |
หักมุม | (v) culminate, See also: have the specified final conclusion, come together, Example: นิยายเรื่องนี้หักมุมในตอนจบได้ถึงใจจริงๆ, Thai Definition: ผิดแผกจากสิ่งที่ดำเนินมาตั้งแต่ต้น |
ตอนสำคัญ | (n) climax, See also: culmination, Syn. จุดสำคัญ, Example: ตอนสำคัญของภาพยนตร์ส่วนใหญ่มักอยู่ในตอนท้ายของเรื่อง |
ยุติ | [yuti] (v) EN: end ; close ; come to an end ; stop ; cease ; finish ; terminate ; stamp out ; abandon ; wind up ; culminate FR: clôturer |
ยุติ | [yutti] (v) EN: end ; close ; come to an end ; stop ; terminate ; finish ; cease ; wind up ; culminate FR: cesser ; clore ; mettre un terme ; terminer ; achever |
culminate | |
culminated | |
culminates | |
culminating | |
culmination |
culminate | |
culminated | |
culminates | |
culminating | |
culmination | |
culminations |
culminate | (v) end, especially to reach a final or climactic stage, Syn. climax |
culminate | (v) bring to a head or to the highest point |
culminate | (v) reach the highest or most decisive point |
culminate | (v) reach the highest altitude or the meridian, of a celestial body |
culminate | (v) rise to, or form, a summit |
culmination | (n) (astronomy) a heavenly body's highest celestial point above an observer's horizon |
Culminate | v. i. As when his beams at noon The reptile race culminated in the secondary era. Dana. [ 1913 Webster ] The house of Burgundy was rapidly culminating. Motley. [ 1913 Webster ] |
Culminate | a. Growing upward, as distinguished from a lateral growth; -- applied to the growth of corals. Dana. [ 1913 Webster ] |
Culmination | n. [ Cf. F.culmination ] |
極 | [きょく, kyoku] (n) (1) pole; (2) climax; extreme; extremity; culmination; height; zenith; nadir #3,696 [Add to Longdo] |
究竟 | [くっきょう;きゅうきょう, kukkyou ; kyuukyou] (n, adj-no) { Buddh } culmination; conclusion [Add to Longdo] |
極致 | [きょくち, kyokuchi] (n) culmination; perfection [Add to Longdo] |