| เป่า | (v) play (a wind instrument), See also: blow, sound, blare, play by blowing, , Syn. เล่น, บรรเลง, Example: ทางเข้าเมืองขอนแก่นนั้นผมเห็นเขาทำรูปไดโนเสาร์เป่าแคนให้เป็นสัญญาลักษณ์ของจังหวัด, Thai Definition: ทำให้เครื่องดนตรีหรือสิ่งอื่นเกิดเสียงโดยใช้ลมปากก็เรียกว่า เป่า |