71 ผลลัพธ์ สำหรับ reproachle

หรือค้นหา: -reproachle-, *reproachle*

เนื่องจากผลลัพธ์มีน้อย ระบบจึงเปลี่ยนคำค้นเป็น reproach

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Reproachless	a. Being without reproach. [ 1913 Webster ]
Reproach	v. t. [ imp. & p. p. Reproached p. pr. & vb. n. Reproaching. ] [ F. reprocher, OF. reprochier, (assumed) LL. reproriare; L. pref. re- again, against, back + prope near; hence, originally, to bring near to, throw in one's teeth. Cf. Approach. ] 1. To come back to, or come home to, as a matter of blame; to bring shame or disgrace upon; to disgrace. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I thought your marriage fit; else imputation, For that he knew you, might reproach your life. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To attribute blame to; to allege something disgraceful against; to charge with a fault; to censure severely or contemptuously; to upbraid. [ 1913 Webster ] If ye be reproached for the name of Christ. 1 Peter iv. 14. [ 1913 Webster ] That this newcomer, Shame, There sit not, and reproach us as unclean. Milton. [ 1913 Webster ] Mezentius . . . with his ardor warmed His fainting friends, reproached their shameful flight. Repelled the victors. Dryden. [ 1913 Webster ] Syn. -- To upbraid; censure; blame; chide; rebuke; condemn; revile; vilify. [ 1913 Webster ]
Reproach	n. [ F. reproche. See Reproach, v. ] [ 1913 Webster ] 1. The act of reproaching; censure mingled with contempt; contumelious or opprobrious language toward any person; abusive reflections; as, severe reproach. [ 1913 Webster ] No reproaches even, even when pointed and barbed with the sharpest wit, appeared to give him pain. Macaulay. [ 1913 Webster ] Give not thine heritage to reproach. Joel ii. 17. [ 1913 Webster ] 2. A cause of blame or censure; shame; disgrace. [ 1913 Webster ] 3. An object of blame, censure, scorn, or derision. [ 1913 Webster ] Come, and let us build up the wall of Jerusalem, that we be no more a reproach. Neh. ii. 17. [ 1913 Webster ] Syn. -- Disrepute; discredit; dishonor; opprobrium; invective; contumely; reviling; abuse; vilification; scurrility; insolence; insult; scorn; contempt; ignominy; shame; scandal;; disgrace; infamy. [ 1913 Webster ]
Reproachablr	a. [ Cf. F. reprochable. ] [ 1913 Webster ] 1. Deserving reproach; censurable. [ 1913 Webster ] 2. Opprobrius; scurrilous. [ Obs. ] Sir T. Elyot. [ 1913 Webster ] -- Reproach"ableness, n. -- Reproach"a*bly, adv. [ 1913 Webster ]
Reproacher	n. One who reproaches. [ 1913 Webster ]
Reproachful	a. 1. Expressing or containing reproach; upbraiding; opprobrious; abusive. [ 1913 Webster ] The reproachful speeches . . . That he hath breathed in my dishonor here. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Occasioning or deserving reproach; shameful; base; as, a reproachful life. [ 1913 Webster ] Syn. -- Opprobrious; contumelious; abusive; offensive; insulting; contemptuous; scornful; insolent; scurrilous; disreputable; discreditable; dishonorable; shameful; disgraceful; scandalous; base; vile; infamous. [ 1913 Webster ] -- Reproach"fully adv. -- Reproach"fulness, n. [ 1913 Webster ]

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH

reproach	(vt) ตำหนิ, See also: กล่าวโทษ, ว่ากล่าว, Syn. blame, criticize
reproach	(vt) ทำให้เสื่อมเสีย, See also: ทำให้ขายหน้า, Syn. disgrace
reproach	(n) การตำหนิ, See also: การว่ากล่าว, การต่อว่า, Syn. blame, rebuke
reproach	(n) สิ่งที่ทำให้เสื่อมเสีย, See also: ข้อตำหนิ
reproacher	(n) ผู้ทำให้เสื่อมเสีย
reproachful	(adj) เต็มไปด้วยคำตำหนิ, Syn. censorious, scolding
reproach for	(phrv) ด่าว่า, See also: ดุด่า, แสดงความผิดหวังหรือเสียใจต่อการทำผิด, Syn. tell off
reproachable	(adj) ซึ่งทำให้เสื่อมเสีย
reproach with	(phrv) ตำหนิ, See also: จับผิด, หาข้อบกพร่องด้วย, Syn. tell off
reproachfully	(adv) อย่างกล่าวตำหนิ, See also: โดยทำให้เสื่อมเสีย

Hope Dictionary

reproach

(รีโพรช') vt., n. (การ) ต่อว่า, ดุ, ตำหนิ, ติเตือน, ประณาม, ทำให้ถูกตำหนิ, ทำให้ขายหน้า, ข้อตำหนิ, สิ่งที่ทำให้ขายหน้า, สิ่งที่ทำให้เสื่อมเสีย, See also: reproachable adj. reproachableness n. reproachably adv. reproacher n. reproachingly adv.

reproachful

(รีโพรช'ฟูล) adj. น่าตำหนิ, น่าต่อว่า, น่าประณาม, น่าอับอาย, See also: reproachfully adv. reproachfullness n., Syn. shameful

Nontri Dictionary

reproach	(n) ความไม่พอใจ, คำติเตียน, การต่อว่า, การตำหนิ, การประณาม
reproach	(vt) ไม่พอใจ, ติเตียน, ต่อว่า, ตำหนิ, ดุด่า, ประณาม
reproachful	(adj) น่าตำหนิ, เป็นที่ติเตียน, น่าต่อว่า, น่าประณาม
irreproachable	(adj) ไม่มีข้อครหา, ไม่มีตำหนิ

ตัวอย่างประโยคจาก Open Subtitles
**ระวัง คำแปลอาจมีข้อผิดพลาด**

And no reproach on the subject of fortune		และจะไม่ต้องพูดถึง เรื่องทรัพย์สิน Pride & Prejudice (2005)
Well, if anyone is beyond reproach, its Constance.		คนที่ประวัติดีพร้อมกว่าใคร ก็ต้องคอนสแตนซ์ค่ะ สวัสดีจ้ะ คอนสแตนซ์ Big Momma's House 2 (2006)
But then... she reproached me.		แต่ว่า เธอผลักฉัน Goth (2008)
look, d.c. has tasked me to make sure that our reaction to flight 627 is beyond reproach.		ผู้ใหญ่ส่งผมมาก็เพื่อควบคุมให้ ปฏิบัติการเรื่องเที่ยวบิน 627 ไร้จุดบกพร่อง Pilot (2008)
Before I subject a good woman to such an ordeal I need to be satisfied that the woman I'm replacing her with is beyond reproach.		ก่อนที่ข้าจะทำให้หญิงดีๆคนหนึ่ง ต้องเผชิญเหตุการณ์เช่นนี้ ข้าก็ต้องแน่ใจได้ก่อนว่า หญิงคนใหม่ที่จะมาแทนนาง\ อยู่เหนือข้อกล่าวหานั้น The Other Boleyn Girl (2008)
Look, your work has been beyond reproach exemplary.		ว่าผลงานของคุณนั้นดีเยี่ยม Pathology (2008)
And in my experience, the judgement of both Major Lennox and his team, has always been above reproach.		และดูจากผลงาน ผมต้องขอยกให้การตัดสินใจ ของผู้พัน เลนนิกซ์และลูกทีม อยู่เหนือการทักท้วงใดๆ Transformers: Revenge of the Fallen (2009)
no one is above reproach.		ไม่มีใคร เหนือการทักท้วง Transformers: Revenge of the Fallen (2009)
- I don't think Colonel Young is so far above reproach as you seem to think he is.		- ฉันไม่คิดผู้พันยังค์ เพื่อให้ไกลกว่าตำหนิที่คุณดูเหมือนจะคิดว่าเขาเป็น Justice (2009)
No, don't reproach yourself for these medieval conditions.		Oh, ฉันขา โอ๊ย Hop (2011)
It's as if Lebendauer Enterprises were above reproach.		มันเหมือนกับว่า ละเบนดอร รัฐวิสาหกิจอยู่เหนือการประณาม Jack Reacher (2012)
His opinions are above reproach.		ความคิดเห็นของเขาจะอยู่เหนือการถูกตำหนิ Power (2013)

ตัวอย่างประโยคจาก Tanaka JP-EN Corpus

reproach	Father reproached me for my rudeness.
reproach	He looked back reproachfully.
reproach	He reproached me for carelessness.
reproach	Lately, he reproaches me.
reproach	She reproached me for not answering the letter.
reproach	She reproach me with laziness.

NECTEC Lexitron-2 Dictionary (TH-EN)

ตอด	(v) reproach, See also: satirize, ridicule, dress someone down, mock, blame, rebuke, Syn. เหน็บแนม, พูดถากถาง, Example: ทั้งคู่พูดตอดเล็กตอดน้อยกันตลอดเวลาที่มีโอกาส, Thai Definition: อาการพูดว่าเหน็บแนม
ติติง	(v) reproach, See also: censure, reprove, blame, reprimand, criticize, blame, Syn. ทักท้วง, Ant. สนับสนุน, เห็นด้วย, Example: ทำไมไม่ติติงไปที่นโยบายเศรษฐกิจของรัฐบาลบ้างล่ะ, Thai Definition: ทักท้วงหรือชี้เพื่อให้รู้ว่าอีกฝ่ายหนึ่งพูดหรือทำผิด
ก่น	(v) reproach, See also: abuse, curse, swear, Syn. ด่าว่า, ด่า, แช่ง

CMU Pronouncing Dictionary

reproach

/R IY0 P R OW1 CH/
/หรี่ โพร้ว ฉึ/
/riːprˈəʊtʃ/

Oxford Advanced Learners Dictionary

reproach	(vt, n) /r i1 p r ou1 ch/ /ริ โพร้ว ฉึ/ /rˈɪprˈoutʃ/
reproached	(vt, vt) /r i1 p r ou1 ch t/ /ริ โพร้ว ฉึ ถึ/ /rˈɪprˈoutʃt/
reproaches	(vt, n) /r i1 p r ou1 ch i z/ /ริ โพร้ว ฉิ สึ/ /rˈɪprˈoutʃɪz/
reproachful	(adj) /r i1 p r ou1 ch f @ l/ /ริ โพร้ว ฉึ เฝิ่ล/ /rˈɪprˈoutʃfəl/
reproaching	(vt) /r i1 p r ou1 ch i ng/ /ริ โพร้ว ฉิ่ง/ /rˈɪprˈoutʃɪŋ/
reproachfully	(adv) /r i1 p r ou1 ch f @ l ii/ /ริ โพร้ว ฉึ เฝอะ หลี่/ /rˈɪprˈoutʃfəliː/

WordNet (3.0)

reproach	(n) a mild rebuke or criticism
reproach	(n) disgrace or shame
reproach	(v) express criticism towards, Syn. upbraid

Collaborative International Dictionary (GCIDE)

Reproach	v. t. [ imp. & p. p. Reproached p. pr. & vb. n. Reproaching. ] [ F. reprocher, OF. reprochier, (assumed) LL. reproriare; L. pref. re- again, against, back + prope near; hence, originally, to bring near to, throw in one's teeth. Cf. Approach. ] 1. To come back to, or come home to, as a matter of blame; to bring shame or disgrace upon; to disgrace. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] I thought your marriage fit; else imputation, For that he knew you, might reproach your life. Shak. [ 1913 Webster ] 2. To attribute blame to; to allege something disgraceful against; to charge with a fault; to censure severely or contemptuously; to upbraid. [ 1913 Webster ] If ye be reproached for the name of Christ. 1 Peter iv. 14. [ 1913 Webster ] That this newcomer, Shame, There sit not, and reproach us as unclean. Milton. [ 1913 Webster ] Mezentius . . . with his ardor warmed His fainting friends, reproached their shameful flight. Repelled the victors. Dryden. [ 1913 Webster ] Syn. -- To upbraid; censure; blame; chide; rebuke; condemn; revile; vilify. [ 1913 Webster ]
Reproach	n. [ F. reproche. See Reproach, v. ] [ 1913 Webster ] 1. The act of reproaching; censure mingled with contempt; contumelious or opprobrious language toward any person; abusive reflections; as, severe reproach. [ 1913 Webster ] No reproaches even, even when pointed and barbed with the sharpest wit, appeared to give him pain. Macaulay. [ 1913 Webster ] Give not thine heritage to reproach. Joel ii. 17. [ 1913 Webster ] 2. A cause of blame or censure; shame; disgrace. [ 1913 Webster ] 3. An object of blame, censure, scorn, or derision. [ 1913 Webster ] Come, and let us build up the wall of Jerusalem, that we be no more a reproach. Neh. ii. 17. [ 1913 Webster ] Syn. -- Disrepute; discredit; dishonor; opprobrium; invective; contumely; reviling; abuse; vilification; scurrility; insolence; insult; scorn; contempt; ignominy; shame; scandal;; disgrace; infamy. [ 1913 Webster ]
Reproachablr	a. [ Cf. F. reprochable. ] [ 1913 Webster ] 1. Deserving reproach; censurable. [ 1913 Webster ] 2. Opprobrius; scurrilous. [ Obs. ] Sir T. Elyot. [ 1913 Webster ] -- Reproach"ableness, n. -- Reproach"a*bly, adv. [ 1913 Webster ]
Reproacher	n. One who reproaches. [ 1913 Webster ]
Reproachful	a. 1. Expressing or containing reproach; upbraiding; opprobrious; abusive. [ 1913 Webster ] The reproachful speeches . . . That he hath breathed in my dishonor here. Shak. [ 1913 Webster ] 2. Occasioning or deserving reproach; shameful; base; as, a reproachful life. [ 1913 Webster ] Syn. -- Opprobrious; contumelious; abusive; offensive; insulting; contemptuous; scornful; insolent; scurrilous; disreputable; discreditable; dishonorable; shameful; disgraceful; scandalous; base; vile; infamous. [ 1913 Webster ] -- Reproach"fully adv. -- Reproach"fulness, n. [ 1913 Webster ]
Reproachless	a. Being without reproach. [ 1913 Webster ]

CC-CEDICT CN-EN Dictionary

叱责	[chì zé, ㄔˋ ㄗㄜˊ, 叱责 / 叱責] reproach #107,615 [Add to Longdo]

DING DE-EN Dictionary

Vorwurf { m }; Vorhaltung { f } | vorwurfsvoller Blick | über jeden Vorwurf erhaben sein | jdn. mit Vorwürfen überhäufen

reproach | look of reproach | to be above reproach; to be beyond reproach | to heap reproaches on [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary

非難(P);批難	[ひなん, hinan] (n, vs, adj-na) criticism; blame; censure; attack; reproach; (P) #5,177 [Add to Longdo]
ジト目	[ジトめ, jito me] (n) (m-sl) (stare or glare with) scornful eyes; reproachful eyes; disgusted eyes [Add to Longdo]
詰責	[きっせき, kisseki] (n, vs) (obsc) reproach; reprove; reprimand [Add to Longdo]
恨みがましい	[うらみがましい, uramigamashii] (adj-i) reproachful; resentful; spiteful [Add to Longdo]
恨み言;怨み言;怨言	[うらみごと;えんげん(怨言), uramigoto ; engen ( en gen )] (n) grudge; complaint; reproach [Add to Longdo]
恨めしい;怨めしい;怨しい(io);恨しい(io)	[うらめしい, urameshii] (adj-i) reproachful; hateful; bitter [Add to Longdo]
恨めし気に	[うらめしげに, urameshigeni] (adv) reproachfully [Add to Longdo]
自責	[じせき, jiseki] (n, vs) self-condemnation; self-reproach; (P) [Add to Longdo]
責める	[せめる, semeru] (v1, vt) (1) to condemn; to blame; to criticize; to criticise; to reproach; to accuse; (2) to urge; to press; to pester; (3) to torture; to torment; to persecute; (4) to break in (a horse); (P) [Add to Longdo]
頂門の一針	[ちょうもんのいっしん, choumonnoisshin] (n) painful reproach (like a needle stuck in one's scalp) [Add to Longdo]

Time: 0.0324 seconds, cache age: 0.289 (clear)Longdo Dict -- https://dict.longdo.com/