| ลองค้นหาคำในรูปแบบอื่น ๆ เพื่อให้ได้ผลลัพธ์มากขึ้นหรือน้อยลง: organo, -organo- |
| |
| | Organophosphate | สารสังเคราะห์จากกรดฟอสฟอริก, Example: สารสังเคราะห์จากกรดฟอสฟอริก มีฟอสฟอรัส (P) เป็นองค์ประกอบสำคัญ ใช้ในการป้องกันและกำจัดศัตรูพืช สารพิษพวกนี้สลายตัวได้ง่ายโดยเฉลี่ยประมาณ 10-15 วัน ได้แก่ มาลาไธออน, ไดโครวอส, เมรินฟอส, โมโนโครโตฟอส, อาซีเฟท เป็นต้น [สิ่งแวดล้อม] | | Insecticides, Organophosphate | ยาฆ่าแมลงกลุ่มออกาโนฟอสเฟต [TU Subject Heading] | | Organochlorine compounds | สารประกอบอินทรีย์คลอรีน [TU Subject Heading] | | Organochlorine | ออร์กาโนคลอรีน, Example: สารประกอบที่มีคลอรีนเป็นองค์ประกอบ ใช้ในการป้องกันและกำจัดศัตรูพืช เป็นสารที่สลายตัวยาก คงตัวและปนเปื้อนในสิ่งแวดล้อมได้แน่น ได้แก่ ดีดีที อัลดริน เป็นต้น [สิ่งแวดล้อม] | | Organophosphate | ออร์กาโนฟอสเฟต, Example: สารสังเคราะห์จากกรดฟอสฟอริก มีฟอสฟอรัส (P) เป็นองค์ประกอบสำคัญใช้ในการป้องกันและกำจัดศัตรูพืช สารพิษพวกนี้สลายตัวได้ง่ายโดยเฉลี่ยประมาณ 10 - 15 วัน ได้แก่ มาลาไธออน, ไดโครวอส เป็นต้น [สิ่งแวดล้อม] | | Insecticides, Organothiophosphate | ยาฆ่าแมลงออร์แกโนไทโอฟอสเฟต [การแพทย์] |
| | | | organon | (n) a system of principles for philosophic or scientific investigations; an instrument for acquiring knowledge | | organophosphate | (n) an insecticide that interferes with an insect's nervous system | | organophosphate nerve agent | (n) any of a series of nerve agents containing organophosphate compounds first synthesized by German chemists in 1936; in World War II the Germans tested them in concentration camps but not on the battlefield; Iraq is alleged to have used them against Iran and against the Kurds |
| | Organo- | [ See Organ. ] A combining form denoting relation to, or connection with, an organ or organs. [ 1913 Webster ] | | Organogen | n. [ Organo- + -gen. ] (Chem.) A name given to any one of the four elements, carbon, hydrogen, oxygen, and nitrogen, which are especially characteristic ingredients of organic compounds; also, by extension, to other elements sometimes found in the same connection; as sulphur, phosphorus, etc. [ 1913 Webster ] | | Organogenesis | n. [ Organo- + genesis. ] 1. (Biol.) The origin and development of organs in animals and plants. [ 1913 Webster ] 2. (Biol.) The germ history of the organs and systems of organs, -- a branch of morphogeny. Haeckel. [ 1913 Webster ] | | Organogenic | a. (Biol.) Of or pertaining to organogenesis. [ 1913 Webster ] | | Organogeny | n. (Biol.) Organogenesis. [ 1913 Webster ] | | Organographical | { } a. [ Cf. F. organographique. ] Of or pertaining to organography. [ 1913 Webster ] Variants: Organographic | | Organographist | n. One versed in organography. [ 1913 Webster ] | | Organography | n. [ Organo- + -graphy: cf. F. organographie. ] A description of the organs of animals or plants. [ 1913 Webster ] | | Organoleptic | a. [ F. organoleptique, fr. Gr. &unr_; an organ + &unr_; to lay hold of. ] (Physiol.) Making an impression upon an organ; plastic; -- said of the effect or impression produced by any substance on the organs of touch, taste, or smell, and also on the organism as a whole. [ 1913 Webster ] | | Organological | a. Of or relating to organology. [ 1913 Webster ] | | Organology | n. [ Organ + -logy: cf. F. organologie. ] 1. The science of organs or of anything considered as an organic structure. [ 1913 Webster ] The science of style, as an organ of thought, of style in relation to the ideas and feelings, might be called the organology of style. De Quincey. [ 1913 Webster ] 2. That branch of biology which treats, in particular, of the organs of animals and plants. See Morphology. [ 1913 Webster ] | | organometallic | a. (Chem.) Pertaining to, or denoting, any one of a series of compounds of certain metallic elements bound to organic radicals; such as, methylmercury, zinc methyl, sodium ethyl, etc.; formerly refered to as metalorganic. [ 1913 Webster +PJC ] | | Organonymy | n. [ Organo- + Gr.&unr_;, for &unr_;, a name. ] (Biol.) The designation or nomenclature of organs. B. G. Wilder. [ 1913 Webster ] | | Organophyly | n. [ Organo- + Gr. &unr_; clan. ] (Biol.) The tribal history of organs, -- a branch of morphophyly. Haeckel. [ 1913 Webster ] | | Organoplastic | a. [ Organo- + -plastic. ] (Biol.) Having the property of producing the tissues or organs of animals and plants; as, the organoplastic cells. [ 1913 Webster ] | | Organoscopy | n. [ Organo- + -scopy. ] Phrenology. Fleming. [ 1913 Webster ] | | Organotrophic | a. [ Organo- + Gr. &unr_; to nourish. ] (Biol.) Relating to the creation, organization, and nutrition of living organs or parts. [ 1913 Webster ] | | Organum | { ‖‖ } n. [ NL. organon, L. organum. See Organ. ] An organ or instrument; hence, a method by which philosophical or scientific investigation may be conducted; -- a term adopted from the Aristotelian writers by Lord Bacon, as the title (“Novum Organon”) of part of his treatise on philosophical method. Sir. W. Hamilton. [ 1913 Webster ] Variants: Organon | | Phonorganon | n. [ NL. See Phono-, and Organon. ] A speaking machine. [ 1913 Webster ] |
| | |
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
