| disjoint | (vi) ไม่ต่อเนื่อง, See also: แยกจากกัน, Syn. dislocate, Ant. unite, join | | disjoint | (vt) ไม่ต่อเนื่อง, See also: แยกจากกัน, Syn. dislocate, Ant. unite, join | | disjointed | (adj) ไม่ต่อเนื่อง, See also: ไม่เชื่อมต่อกัน, แยกกัน, Syn. disconnected, Ant. unified, joined |
| |
| | disjoint | vt., vi. แยกข้อต่อ, แยกส่วนต่อ, ทำให้ข้อต่อหลุด, ทำให้ไม่เป็นระเบียบ |
| | disjoint | (vt) ไม่ปะติปะต่อ, ทำให้เคลื่อน, ทำให้ขาดกัน |
| | | disjoint events | เหตุการณ์ที่ไม่เกิดร่วมกัน, ดู mutually exclusive events [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | mutually exclusive events [ disjoint events ] | เหตุการณ์ที่ไม่เกิดร่วมกัน, ถ้า E1 และ E2 เป็นเหตุการณ์สองเหตุการณ์ และ E1 E2 = Ø แล้ว เรียกเหตุการณ์ E1 และ E2 ว่า เหตุการณ์ที่ไม่เกิดร่วมกัน [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] | | disjoint sets | เซตไม่มีส่วนร่วม, เซต A และเซต B ไม่มีสมาชิกร่วมกันเลย เราเรียกเซตที่ไม่มีสมาชิกร่วมกันเลยว่า เซตไม่มีส่วนร่วม [พจนานุกรมศัพท์ สสวท.] |
| | | | | disjoint | (v) separate at the joints, Syn. disarticulate | | disjoint | (adj) having no elements in common | | disjointedly | (adv) in a disjointed manner | | disjointedness | (n) lacking order or coherence | | disassociate | (v) part; cease or break association with, Syn. disjoint, disunite, dissociate, divorce | | disjoin | (v) make disjoint, separated, or disconnected; undo the joining of, Syn. disjoint, Ant. join | | disjoin | (v) become separated, disconnected or disjoint, Syn. disjoint, Ant. join |
| | Disjoint | a. [ OF. desjoint, p. p. of desjoindre. See Disjoin. ] Disjointed; unconnected; -- opposed to conjoint. Milton. [ 1913 Webster ] | | Disjoint | n. [ From OF. desjoint, p. p. of desjoindre. See Disjoint, v. t. ] Difficult situation; dilemma; strait. [ Obs. ] “I stand in such disjoint.” Chaucer. [ 1913 Webster ] | | Disjoint | v. t. [ imp. & p. p. Disjointed; p. pr. & vb. n. Disjointing. ] 1. To separate the joints of; to separate, as parts united by joints; to put out of joint; to force out of its socket; to dislocate; as, to disjoint limbs; to disjoint bones; to disjoint a fowl in carving. [ 1913 Webster ] Yet what could swords or poisons, racks or flame,
But mangle and disjoint the brittle frame? Prior. [ 1913 Webster ] 2. To separate at junctures or joints; to break where parts are united; to break in pieces; as, disjointed columns; to disjoint an edifice. [ 1913 Webster ] Some half-ruined wall
Disjointed and about to fall. Longfellow. [ 1913 Webster ] 3. To break the natural order and relations of; to make incoherent; as, a disjointed speech. [ 1913 Webster ] | | Disjoint | v. i. To fall in pieces. Shak. [ 1913 Webster ] | | Disjointed | a. Separated at the joints; disconnected; incoherent. -- Dis*joint"ed*ly, adv. -- Dis*joint"ed*ness, n. [ 1913 Webster ] | | Disjointly | adv. In a disjointed state. Sandys. [ 1913 Webster ] |
| | 断断续续 | [duàn duàn xù xù, ㄉㄨㄢˋ ㄉㄨㄢˋ ㄒㄩˋ ㄒㄩˋ, 断 断 续 续 / 斷 斷 續 續] intermittent; off and on; discontinuous; stop-go; stammering; disjointed; inarticulate #22,212 [Add to Longdo] |
| | | 互いに素 | [たがいにそ, tagainiso] (adj-na, adj-no) (1) { math } coprime; relatively prime; (2) disjoint [Add to Longdo] |
|
add this word
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
Are you satisfied with the result?
Discussions | |
|
