a. [ LL. disconsolatus; L. dis- + consolatus, p. p. of consolari to console. See Console, v. t. ] 1. Destitute of consolation; deeply dejected and dispirited; hopelessly sad; comfortless; filled with grief; as, a bereaved and disconsolate parent. [ 1913 Webster ]
One morn a Peri at the gate Of Eden stood disconsolate. Moore. [ 1913 Webster ]
The ladies and the knights, no shelter nigh, Were dropping wet, disconsolate and wan. Dryden. [ 1913 Webster ]
2. Inspiring dejection; saddening; cheerless; as, the disconsolate darkness of the winter nights. Ray.
You know the meaning of this word? click [add this word] to add this word to our database with its meaning, to impart your knowledge for the general benefit
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย