(n) the first of three divisions of the Hebrew Scriptures comprising the first five books of the Hebrew Bible considered as a unit, Syn.Pentateuch, Laws
{ ‖ ‖ } n.; pl. Toroth /plu>. [ Heb. tōrāh. ] (Jewish Lit.) (a) A law; a precept.
A considerable body of priestly Toroth. S. R. Driver.
(b) Divine instruction; revelation.
Tora, . . . before the time of Malachi, is generally used of the revelations of God's will made through the prophets. T. K. Cheyne.
(c) The Pentateuch or “Law of Moses.”
The Hebrew Bible is divided into three parts: (1) The Torah, “Law, ” or Pentateuch. (2) The Prophets (Nevi'im in Hebrew) . . . (3) The Kethubim, or the “Writings, ” generally termed Hagiographa. From the first letters of these three parts, the word “Tanakh” is derived, and used by Jews as the name of their Bible, the Christian Old Testament. C. H. H. Wright. [ Webster 1913 Suppl. +PJC ]
(n) หนังสือเบญจบรรณ หรือหนังสือโทราห์ เป็นชื่อเรียกหนังสือ 5 เล่มแรกของพระคริสต์ธรรมคัมภีร์ ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของหลักข้อเชื่อศาสนายิว, See also: The Old Testament, Syn. Pentateuch
แสดงได้ทั้งความหมายของคำเดี่ยว และคำผสม ได้อย่างถูกต้อง
เช่น Secretary of State=รัฐมนตรีต่างประเทศของสหรัฐฯ (ในภาพตัวอย่าง),
High school=โรงเรียนมัธยมปลาย
