probate | (vt) พิสูจน์พินัยกรรม |
probate | (adj) ซึ่งภาคทัณฑ์ไว้ |
probate | (n) ผู้กระทำผิด |
probation | (n) การทดสอบ, Syn. testing' trial |
probation | (n) การภาคทัณฑ์, See also: การคุมความประพฤติ |
probation | (n) ช่วงระยะเวลาการทดสอบ |
probation | (n) การพิสูจน์, Syn. proof |
probative | (adj) ซึ่งทำการทดสอบ, Syn. experimental |
probationer | (n) ผู้ทำภาคทัณฑ์ |
probate court | (n) ศาลที่รับเรื่องเกี่ยวกับพินัยกรรม |
probate | (โพร'เบท) n. การพิสูจน์พินัยกรรมโดยศาล. adj. เกี่ยวกับการพิสูจน์ดังกล่าว, เกี่ยวกับศาลดังกล่าว. vt. พิสูจน์พินัยกรรม, ภาคทัณฑ์ผู้กระทำผิด |
probation | (โพรเบ'เชิน) n. การภาคทัณฑ์, การพิสูจน์, การทดสอบ, ช่วงระยะเวลาการทดสอบ., See also: probational probationary adj. probationship n., Syn. test |
probationer | (โพรเบ'เชินเนอะ) n. ผู้ที่อยู่ในระหว่างการทดสอบ, ผู้ที่อยู่ในระหว่างการภาคทัณฑ์ |
probative | (โพรเบ'ทิฟว) adj. เป็นการทดสอบ, เป็นการทดลอง, เป็นการภาคทัณฑ์, เกี่ยวกับการสืบสวน, Syn. probatory |
approbate | (แอพ' ระเบท) vt. เห็นด้วย (อย่างทางการ) . - approbator n. |
approbation | (แอพระเบ'เชิน) n. การเห็นด้วย, การแนะนำ, การยินยอม, ความรู้สึกพอใจต่อ. |
reprobate | (เรพ'ระเบท) n. คนสารเลว, คนเลวทราม, คนสำมะเลเทเมา, คนเหลือขอ, คนที่พระเจ้าทอดทิ้งและไม่สามารถจะช่วยได้ vt. ประณาม, ตำหนิ, สาปแข่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ., See also: reprobacy n. reprobateness n. reprobater n., Syn. bad |
reprobation | (เรพระเบ'เชิน) n. การประณาม, การตำหนิ, การสาปแช่ง, การทอดทิ้ง, การปฏิเสธ, การไม่ยอมรับ, See also: reprobationary adj. |
reprobative | (เรพ'ระเบทิฟว) adj. ประณาม, ตำหนิ, สาปแช่ง, ทอดทิ้ง, ปฏิเสธ, ไม่ยอมรับ, See also: reprobatively adv., Syn. reprobating |
probate | (vt) พิสูจน์ว่าพินัยกรรมถูกต้อง, ภาคทัณฑ์ |
probation | (n) การทดลอง, การภาคทัณฑ์, การพิสูจน์, การทดสอบ |
approbation | (n) การเห็นชอบ, การเห็นด้วย, การยินยอม, การอนุมัติ |
disapprobation | (n) ความไม่ชอบ, ความไม่ถูกใจ, การคัดค้าน, ความไม่ลงรอยกัน |
reprobate | (n) คนเลว, คนเหลือขอ, คนสำมะเลเทเมา |
reprobate | (vt) สาปแช่ง, ตำหนิ, ประณาม, ปฏิเสธ |
reprobation | (n) การสาปแช่ง, การตำหนิ, การประณาม, การปฏิเสธ, การทอดทิ้ง |
probate | |
probation | |
probative | |
probationer | |
probationary | |
probationers |
probate | |
probated | |
probates | |
probating | |
probation | |
probationer | |
probationary | |
probationers |
probate | (n) a judicial certificate saying that a will is genuine and conferring on the executors the power to administer the estate, Syn. probate will |
probate | (n) the act of proving that an instrument purporting to be a will was signed and executed in accord with legal requirements |
probate | (v) put a convicted person on probation by suspending his sentence |
probate | (v) establish the legal validity of (wills and other documents) |
probate court | (n) a court having jurisdiction over the probate of wills and the administration of estates |
probation | (n) a trial period during which your character and abilities are tested to see whether you are suitable for work or for membership |
probation | (n) a trial period during which an offender has time to redeem himself or herself |
probation | (n) (law) a way of dealing with offenders without imprisoning them; a defendant found guilty of a crime is released by the court without imprisonment subject to conditions imposed by the court |
probationary | (adj) under terms not final or fully worked out or agreed upon, Syn. tentative, provisional, provisionary |
probationer | (n) a nurse in training who is undergoing a trial period, Syn. student nurse |
Probate | n. [ From L. probatus, p. p. of probare to prove. See Prove. ] [ 1913 Webster ] |
Probate | v. t. To obtain the official approval of, as of an instrument purporting to be the last will and testament; |
Probate | a. Of or belonging to a probate, or court of probate;
|
Probation | n. [ L. probatio, fr. probare to try, examine, prove: cf. F. probation. See Prove. ] [ 1913 Webster ] When by miracle God dispensed great gifts to the laity, . . . he gave probation that he intended that all should prophesy and preach. Jer. Taylor. [ 1913 Webster ] No [ view of human life ] seems so reasonable as that which regards it as a state of probation. Paley. [ 1913 Webster ] |
Probational | a. Probationary. [ 1913 Webster ] |
Probationary | a. Of or pertaining to probation; serving for trial. [ 1913 Webster ] To consider this life . . . as a probationary state. Paley. [ 1913 Webster ] |
Probationer | n. [ 1913 Webster ] While yet a young probationer, |
Probationership | n. The state of being a probationer; novitiate. Locke. [ 1913 Webster ] |
Probationship | n. A state of probation. [ 1913 Webster ] |
Probative | a. [ L. probativus: cf. F. probatif. ] Serving for trial or proof; probationary; |
证明力 | [证 明 力 / 證 明 力] probative value; strength of evidence in legal proof; relevance [Add to Longdo] |
Probation { f } | probation [Add to Longdo] |
称賛(P);賞賛;賞讃;称讚;賞讚 | [しょうさん, shousan] (n, vs, adj-no) praise; admiration; commendation; approbation; (P) #12,960 [Add to Longdo] |
試練(P);試煉;試錬 | [しれん, shiren] (n) test; trial; probation; ordeal; tribulation; (P) #15,525 [Add to Longdo] |
仮採用 | [かりさいよう, karisaiyou] (n) appointment on trial (probation); provisional appointment [Add to Longdo] |
家庭裁判所調査官 | [かていさいばんしょちょうさかん, kateisaibanshochousakan] (n) family court probation officer [Add to Longdo] |
外交官補 | [がいこうかんほ, gaikoukanho] (n) probationary diplomat [Add to Longdo] |
検認 | [けんにん, kennin] (n, vs) (1) probate; (2) validation; certification; accreditation [Add to Longdo] |
見計らい送本 | [みはからいそうほん, mihakaraisouhon] (n) { comp } sending on approval; sending on approbation [Add to Longdo] |
後退的論証 | [こうたいてきろんしょう, koutaitekironshou] (n) (obsc) regressive probation [Add to Longdo] |
試補 | [しほ, shiho] (n) probationer [Add to Longdo] |
式叉摩那 | [しきしゃまな, shikishamana] (n) probationary nun (undergoing a two-year probationary period before receiving ordainment) (san [Add to Longdo] |
見計らい送本 | [みはからいそうほん, mihakaraisouhon] sending on approval, sending on approbation [Add to Longdo] |