Aphasia | อะฟาเซีย, อาการ; อะฟาเซีย; อะฟาซิอา; ความผิดปกติเกี่ยวกับภาษา; ความผิดปกติของการใช้ภาษาพูด; พูดไม่ได้; พูดไม่ได้หรือเขียนไม่ได้สาเหตุจากสมอง; การขาดอำนาจบังคับในการพูด; ความผิดปกติเกี่ยวกับการใช้ภาษา; ความผิดปกติเกี่ยวกับภาษา; การเสียหน้าที่ของศูนย์ภาษา; อะฟาเสีย [การแพทย์] |
Aphasia, Broca's | พูดไม่ได้ [การแพทย์] |
Aphasia, Expressive | พูดไม่ได้ [การแพทย์] |
Aphasia, Motor | พูดไม่ได้ [การแพทย์] |
Deaf-Mutism | หูหนวกเป็นใบ้แต่กำเนิด, หูหนวกและพูดไม่ได้แต่กำเนิด, หนวก-ใบ้ [การแพทย์] |
Dysphasia | ไม่สามารถพูดให้ผู้อื่นเข้าใจ, ดิย์สฟาเสีย, พูดไม่ได้แต่เขียนได้ [การแพทย์] |
Globalaphasia | พูดไม่ได้และไม่เข้าใจภาษาพูด [การแพทย์] |
Irrelevance | พูดไม่ได้เรื่องราว [การแพทย์] |
Loss of Speech | พูดไม่ได้ [การแพทย์] |
Mutism | การไม่ยอมพูด, ใบ้, ความเป็นใบ้, การไม่พูดเพราะเหตุผลในจิตสำนึกและจิตไร้สำนึก, พูดไม่ได้ [การแพทย์] |
aphasia | (อะเฟ'เซีย) n. โรคพูดไม่ได้, -phasiac n. -aphasic adj. (speechlessness) |
dumb | (ดัมบฺ) adj. ใบ้, พูดไม่ได้, ไม่พูด, เงียบ, โง่, ทึ่ม., See also: dumbly adv. ดูdumb dumbness n. ดูdumb |
incommunicable | (อินคะมิว' นะคะเบิล) adj. ติดต่อกันไม่ได้, ถ่ายทอดออกเป็นคำพูดไม่ได้, ไม่ชอบพูดจา., See also: incommunicability, incommunicableness n. incommunicably adv. |
mute | (มิวทฺ) adj. ใบ้, พูดไม่ได้, ไม่ริปาก, เงียบ, ไม่ออกเสียง, ไม่แก้ตัว (เมื่อถูกกล่าวหา) n. คนใบ้, คนที่ไม่แก้ตัวเมื่อถูกกล่าวหา, การไม่ออกเสียง, เครื่องหมายหยุด. vt. อุดเสียง, ระงับเสียง, เก็บเสียง, ลดความเข้มข้นของสีลง., See also: muteess n. |
unspeakable | (อันสพีค'คะเบิล) adj. พูดไม่ได้, เหลือที่จะพรรณา, พูดไม่ออก, เลวร้าย. |