direful | (adj) เลวร้าย, See also: แย่มาก, น่ากลัวมาก, Syn. dreadful, baneful, evil |
direful | (ได'เออฟูล) adj. น่ากลัว, หายนะ, ร้าย, See also: direfulness n. ดูdireful, Syn. terrible |
ireful | (ไอ'เออฟูล) adj. โกรธ, โมโห, เดือดดาล, โกรธง่าย, โมโหร้าย., See also: irefully adv. irefulness n., Syn. irascible |
direful | (adj) ร้ายกาจ, น่ากลัว, หายนะ, ร้ายแรง |
ireful | (adj) โกรธ, แค้น, โมโห, เดือดดาล |
เกรี้ยว | (adv) angrily, See also: indignantly, wrathfully, irefully, furiously, Syn. โกรธเกรี้ยว, โกรธ, Example: ผมจากโนรีมาอย่างโกรธเกรี้ยว ในวันนั้นผมคิดว่าผมจะไม่ไปหาเธออีกแล้ว, Thai Definition: อาการที่แสดงความโกรธอย่างยิ่ง |
ireful | |
direful | |
direfully |
direfully | (adv) in a direful manner |
awful | (adj) causing fear or dread or terror, Syn. horrendous, dire, dreadful, horrific, fearsome, dreaded, direful, frightening, terrible, dread, fearful |
irate | (adj) feeling or showing extreme anger, Syn. ireful |
Desireful | a. Filled with desire; eager. [ R. ] [ 1913 Webster ] The desireful troops. Godfrey (1594). [ 1913 Webster ] |
Desirefulness | n. The state of being desireful; eagerness to obtain and possess. [ R. ] [ 1913 Webster ] The desirefulness of our minds much augmenteth and increaseth our pleasure. Udall. [ 1913 Webster ] |
Direful | a. [ Dire + -ful. ] Dire; dreadful; terrible; calamitous; woeful; |
Ireful | a. Full of ire; angry; wroth. “The ireful bastard Orleans.” Shak. -- |
Irefulness | n. Wrathfulness. Wyclif. [ 1913 Webster ] |
grässlich | direful [Add to Longdo] |
grässlich { adv } | direfully [Add to Longdo] |