cohabit | (vi) อยู่กินกันโดยไม่ได้แต่งงานกัน, Syn. live together, room together, shack up, stay together |
cohabit | vi. อยู่กินด้วยกันอย่างสามีภรรยา, อยู่ร่วมกัน, อยู่ในที่เดียวกัน., See also: cohabitant n. ดูcohabit cohabitation n. ดูcohabit |
cohabit | (vt) อยู่ร่วมกัน, อยู่ด้วยกัน, อยู่กินกัน |
cohabit | อยู่อาศัยร่วมกัน [ประชากรศาสตร์ ๔ ก.พ. ๒๕๔๕] |
cohabitation | การบริหารร่วมกัน [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
cohabitation | การอยู่ร่วมกัน [ประชากรศาสตร์ ๔ ก.พ. ๒๕๔๕] |
cohabitation | ๑. การอยู่กินด้วยกัน๒. การอยู่ร่วมกัน [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
อยู่กิน | (v) live together as husband and wife, See also: cohabit as husband and wife, Example: ท่านย้ายภูมิลำเนาจากบ้านตาลไปอยู่ที่บ้านดงเย็น อยู่กินกับภรรยาจนมีบุตร 1 คน, Thai Definition: ดำรงชีวิตฉันผัวเมีย |
สู่สม | (v) cohabit, See also: shack up, Syn. สมสู่, Example: คนไทยจะไม่สู่สมกันเองระหว่างพี่น้องเพราะถือว่าผิดธรรมเนียมประเพณี, Thai Definition: อยู่กินกันเยี่ยงสามาภรรยา |
ร่วมชีวิต | (v) live together, See also: cohabit, Example: พ่อได้แม่มาร่วมชีวิตด้วย ก็เพราะแม่หลงใหล 'งาน' ของพ่อ |
การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ | [kān yū ruam kan yāng santi] (n, exp) EN: peaceful co-existence FR: coexistence pacifique [ f ] ; cohabitation pacifique [ f ] |
สู่สม | [sūsom] (v) EN: cohabit ; shack up FR: vivre en concubinage ; cohabiter |
อยู่ร่วมกัน | [yū ruam kan] (v, exp) EN: get along FR: coexister ; cohabiter ; s'entendre |
cohabit | |
cohabiting | |
cohabitation |
cohabit | |
cohabits | |
cohabited | |
cohabiting | |
cohabitation |
cohabit | (v) share living quarters; usually said of people who are not married and live together as a couple, Syn. shack up, live together |
cohabitation | (n) the act of living together and having a sexual relationship (especially without being married) |
Cohabit | v. i. The Philistines were worsted by the captived ark . . . : they were not able to cohabit with that holy thing. South. [ 1913 Webster ] The law presumes that husband and wife cohabit together, even after a voluntary separation has taken place between them. Bouvier. [ 1913 Webster ] ☞ By the common law as existing in the United States, marriage is presumed when a man and woman cohabit permanently together, being reputed by those who know them to be husband and wife, and admitting the relationship. Wharton. [ 1913 Webster ] |
Cohabitant | n. [ L. cohabitans, p. pr. ] One who dwells with another, or in the same place or country. [ 1913 Webster ] No small number of the Danes became peaceable cohabitants with the Saxons in England. Sir W. Raleigh. [ 1913 Webster ] |
Cohabitation | n. [ L. cohabitatio. ] That the duty of cohabitation is released by the cruelty of one of the parties is admitted. Lord Stowell. [ 1913 Webster ] |
Cohabiter | n. A cohabitant. Hobbes. [ 1913 Webster ] |
杂居 | [杂 居 / 雜 居] cohabitation (of different populations or races); to coexist #59,795 [Add to Longdo] |
同棲 | [どうせい, dousei] (n, vs) cohabitation; living together; (P) #19,291 [Add to Longdo] |
コアビタシオン | [koabitashion] (n) cohabitation (fre [Add to Longdo] |
コハビテーション | [kohabite-shon] (n) cohabitation [Add to Longdo] |
共同生活 | [きょうどうせいかつ, kyoudouseikatsu] (n) community life; cohabitation [Add to Longdo] |
同床異夢 | [どうしょういむ, doushouimu] (n) cohabiting but living in different worlds [Add to Longdo] |