conciliate | (vt) ทำให้เป็นมิตร, Syn. pacify, make friendly |
conciliate | (คันซิล'ลีเอท) { conciliated, conciliating, conciliates } vt. ไกล่เกลี่ย, ทำให้ปรองดองกัน, ผูกไมตรี, ชนะใจ, ประนีประนอม., See also: conciliation n. ดูconciliate, Syn. appease, placate |
conciliate | (vt) ทำให้ปรองดองกัน, ไกล่เกลี่ย, ประนีประนอม |
คืนดี | (v) reconcile, See also: conciliate, restore good relation, get back on good terms, patch up, become reconciled, Syn. ดีกัน, ปรองดอง, หายโกรธ, Ant. โกรธกัน, Example: ผู้พิพากษาพยายามที่จะไกล่เกลี่ยให้คู่หย่าร้างคืนดีกัน, Thai Definition: โกรธกันแล้วกลับดีกัน |
ดีกัน | (v) reconcile, See also: conciliate, restore good relation, get back on good terms, patch up, become reconciled, Syn. คืนดี, หายโกรธ, Ant. โกรธกัน, Example: พ่อหายเมาแล้วกลับมาดีกันกับแม่ตามปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น, Thai Definition: โกรธกันแล้วกลับดีกัน |
ประนีประนอม | (v) compromise, See also: conciliate, reconcile, Syn. ผ่อนหนักผ่อนเบา, ปรองดอง, รอมชอม, อะลุ้มอล่วย, Example: คู่ความเขาไม่ยอมประนีประนอมกับใคร |
ไกล่เกลี่ย | (v) reconcile, See also: conciliate, arbitrate, mediate, smooth, make peace, patch up, Syn. ประนีประนอม, Example: ตำรวจกำลังไกล่เกลี่ยคู่กรณี, Thai Definition: พูดจาให้ปรองดองกัน, พูดจาให้ตกลงกัน |
ดีกัน | [dīkan] (v) EN: reconcile ; conciliate ; restore good relation ; get back on good terms ; patch up ; become reconciled FR: se réconcilier ; être en bons termes (avec qqn) |
คืนดี | [kheūndī] (v) EN: reconcile ; conciliate ; restore good relation ; get back on good terms ; patch up ; become reconciled FR: se réconcilier ; |
ไกล่เกลี่ย | [klaiklīa] (v) EN: smooth ; reconcile ; conciliate ; compound ; make peace ; arbitrate ; mediate ; patch up ; intervene FR: s'entremettre ; concilier ; arbitrer |
ง้องอน | [ngø-ngøn] (v) EN: reconcile ; make friendly again ; conciliate |
ประสานรอยร้าว | [prasān røirāo] (v, exp) EN: patch up ; conciliate ; restore harmony |
ยอมความ | [yømkhwām] (v) EN: compromise ; make a settlement ; settle ; conciliate ; agree ; negotiate |
conciliate | |
conciliated | |
conciliates |
Conciliate | v. t. The rapacity of his father's administration had excited such universal discontent, that it was found expedient to conciliate the nation. Hallam. |