concomitance | (คันคอม'มิเทินซฺ) n. การอยู่ร่วมกัน, การเกิดขึ้นพร้อมกัน, การมาพร้อมกัน. n. คุณลักษณะหรือสิ่งที่เกิดขึ้นหรือมาพร้อมกัน, Syn. concurrence, attendance |
concomitance | (n) occurrence or existence together or in connection with one another |
Concomitancy | The secondary action subsisteth not alone, but in concomitancy with the other. Sir T. Browne. [ 1913 Webster ] |