copulative | (คอพ'พิวเลทิฟว) adj. เกี่ยวกับการร่วมกัน, เกี่ยวกับการสังวาส, ซึ่งเชื่อมกัน, เกี่ยวกับคำหรือประโยคที่เชื่อมกัน |
copulative | |
copulatives |
copulative | (adj) syntactically connecting sentences or elements of a sentence |
copulative conjunction | (n) the conjunctive relation of units that expresses the addition of their meanings |
Copulative | a. [ L. copulativus: cf. F. copulatif. ] Serving to couple, unite, or connect; |
Copulative | n. |
Copulatively | adv. In a copulative manner. [ 1913 Webster ] |