croon | (n) การฮัมเพลง |
croon | (vt) ฮัมเพลง |
croon | (vi) ฮัมเพลง, Syn. warble, purr, hum |
croon | (ครูน) { crooned, crooning, croons } vt., vi. ร้องเพลงเบา ๆ , ร้องเพลงกับตัวเอง n. การร้องเพลงเบา ๆ กับตัวเอง |
croon | (n) เสียงเห่กล่อม, การเห่กล่อม |
croon | (vi) เห่กล่อม |
( vocals crooning softly ) | (เสียงประสาน แผ่วๆ) Pilot (2004) | |
I'm not... crooning Swanee Riven | ผมโล่งใจ The King's Speech (2010) |
โหยหวน | (adj) disconsolate, See also: crooning, plaintive, mournful, Example: หากไม่เพราะเสียงโหยหวนของรถสรรพสินค้า ผมก็อาจหลับต่อจนถึงเที่ยง, Thai Definition: ดังวังเวงใจ, ร้องไห้คร่ำครวญไม่รู้จักหยุด |
ร้อง | [røng] (v) EN: sing ; chant ; carol ; croon ; yodle FR: chanter |
croon | |
croons | |
crooner | |
crooning |
croon | |
croons | |
crooned | |
crooner | |
crooners | |
crooning |
croon | (v) sing softly |
crooner | (n) a singer of popular ballads, Syn. balladeer |
crooning | (n) singing in a soft low tone |
crooning | (n) the act of singing popular songs in a sentimental manner |
Croon | v. i. [ OE. croinen, cf. D. kreunen to moan. √24. ] Here an old grandmother was crooning over a sick child, and rocking it to and fro. Dickens. [ 1913 Webster ] |
Croon | v. t. Hearing such stanzas crooned in her praise. C. Bronté. [ 1913 Webster ] The fragment of the childish hymn with which he sung and crooned himself asleep. Dickens. [ 1913 Webster ] |
Croon | n. |
crooner | n. a singer of popular ballads. |
crooning | n. |
クルーナー | [kuru-na-] (n) crooner [Add to Longdo] |
鼻唄(oK) | [はなうた, hanauta] (n) humming; crooning [Add to Longdo] |
鼻歌;鼻唄 | [はなうた, hanauta] (n) humming; crooning [Add to Longdo] |