Disaccordant | a. Not accordant. Fabyan. [ 1913 Webster ] |
Discordant | a. [ OE. discordant, descordaunt, OF. descordant, discordant, F. discordant, p. pr. of discorder, OF. also, descorder. See Discord, n. ] The discordant elements out of which the emperor had compounded his realm did not coalesce. Motley. [ 1913 Webster ] For still their music seemed to start -- |
discordant | (adj) ซึ่งไม่สอดคล้องกัน, See also: ซึ่งไม่พร้อมเพรียงกัน, ซึ่งขัดแย้งกัน, Syn. contradictory, adversative, Ant. agreeable, similar |
discordantly | (adv) อย่างไม่สอดคล้องกัน, See also: อย่างไม่พร้อมเพรียงกัน |
discordant | (ดิสคอ'เดินทฺ) adj. ซึ่งขัดแย้งกัน, บาดหมางกัน, ทะเลาะกัน, ต่อสู้กัน, ไม่เข้าหู, ห้วน, Syn. contradictory |
discordant | (adj) ไม่ปรองดองกัน, บาดหมางกัน, ไม่ลงรอยกัน, ไม่สามัคคีกัน |
discordant intrusion | การแทรกซอนไม่ร่วมแนว [ธรณีวิทยา๑๔ ม.ค. ๒๕๔๖] |
แปร่ง | (adj) discordant, See also: out of tune, Syn. เพี้ยน, ไม่ชัด, แปร่งๆ, Example: คนไทยบางคนเห็นว่าฝรั่งที่พูดไทยด้วยเสียงที่แปร่งมีความน่าเอ็นดู, Thai Definition: ที่มีสำเนียงผิดเพี้ยนไปเล็กน้อยจากที่พูดกันเป็นปกติในหมู่คณะ |
แปร่งหู | (adj) discordant, See also: jar on the ears, different from usual, not quite right, out of tune, Syn. เพี้ยน, ไม่ชัด, แปร่ง, แปร่งๆ, Example: เขาอ่านจดหมายด้วยน้ำเสียงที่แปร่งหู, Thai Definition: ที่มีสำเนียงผิดเพี้ยนไปเล็กน้อยจากที่พูดกันเป็นปกติ |
เสียงแตก | (v) discordant, See also: disagreeing, Example: แกนนำพรรคร่วมรัฐบาลเกรงว่าหลายๆ พรรคจะเสียงแตกตอนโหวต, Thai Definition: ไม่เห็นด้วย, ความเห็นไม่พ้องกัน |
ผิดใจ | [phitjai] (v) EN: have a difference ; be discordant ; be estranged ; have a grudge (against) ; be on bad terms ; be on the outs (with s.o.) ; be at loggerheads ; be sore (at) ; have a falling out ; estrange ; displease ; split up FR: être en désaccord ; se trouver en désaccord |
ผิดพ้องหมองใจ | [phitphøng-møngjai] (v) EN: have a difference ; have dissensions ; have differences of opinion ; be estranged ; be at odds ; offend ; be discordant ; displease ; estrange ; be gloomy |
ผิดเส้น | [phit sen] (adj) EN: dissident ; discordant |
แตกแยก | [taēkyaēk] (v) EN: split up ; become divided ; be separated ; be discordant ; be disunited FR: se diviser; se désunir |
discordant |
discordant | |
discordantly |
discordant | (adj) not in agreement or harmony, Ant. accordant |
discordant | (adj) lacking in harmony, Syn. disharmonious, dissonant, inharmonic |
discordantly | (adv) in a discordant manner, Syn. unharmoniously |
Discordant | a. [ OE. discordant, descordaunt, OF. descordant, discordant, F. discordant, p. pr. of discorder, OF. also, descorder. See Discord, n. ] The discordant elements out of which the emperor had compounded his realm did not coalesce. Motley. [ 1913 Webster ] For still their music seemed to start -- |
火水 | [ひみず, himizu] (n) (as discordant as) fire and water [Add to Longdo] |
波風が立つ | [なみかぜがたつ, namikazegatatsu] (exp, v5t) to be discordant; to have discord [Add to Longdo] |