impeach | (vt) กล่าวโทษเนื่องจากประพฤติตนไม่เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่, Syn. charge |
impeach | (vt) ฟ้องร้อง (ทางกฎหมาย), Syn. charge |
impeach for | (phrv) กล่าวโทษ (ผู้บริหารระดับสูง), See also: กล่าวหา, ฟ้องร้อง |
impeachable | (adj) ที่สามารถฟ้องร้องได้, See also: ที่สามารถดำเนินคดีได้ |
impeachment | (n) การกล่าวโทษเจ้าหน้าที่รัฐว่าทำผิดศีลธรรมหรือจรรยาบรรณ, See also: การฟ้องร้อง |
impeach | (อิมพีช') vt. กล่าวโทษ, ฟ้องร้อง, ทำคดีชั้นพิจารณา, กล่าวหา, ไม่เชื่อถือ., See also: impeacher n., Syn. charge, accuse, censure |
impeachable | (อิมพีช' ชะเบิล) adj. ฟ้องร้องได้, กล่าวโทษได้., See also: impeachability n. |
impeachment | (อิมพีช' เมินทฺ) n. การกล่าวโทษ, การฟ้องร้อง, การกล่าวโทษเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารชั้นสูงของรัฐบาลโดยสภาผู้แทนราษฎรต่อสภาสูง (senate) ของสหรัฐอเมริกา, การไม่เชื่อถือ, ภาวะที่ถูกกล่าวโทษดังกล่าว |
impeach | (vt) ฟ้องร้อง, กล่าวหา |
impeachment | (n) การกล่าวหา, การฟ้องร้อง |
impeachment | การฟ้องให้ขับออกจากตำแหน่ง (โดยสภานิติบัญญัติ) [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
impeachment | การฟ้องเจ้าหน้าที่ชั้นสูงในทางอาญา [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
Impeachments | การฟ้องเจ้าพนักงานระดับสูงของรัฐ [TU Subject Heading] |
impeach | I impeached his motives. |
ต้องสงสัย | (adj) accused, See also: impeachable, charged, incriminatory, Syn. ถูกสงสัย, Example: เขาเป็นผู้ต้องสงสัยอันดับแรกในคดีนี้, Thai Definition: ผู้ที่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้กระทำความผิด |
หา | (v) accuse, See also: impeach, charge, denounce, blame, indict, Syn. ฟ้อง, กล่าวโทษ, กล่าวหา, Example: ทุกคนหาว่าเขาเป็นคนขโมยเงินไป, Thai Definition: กล่าวโทษผู้อื่น เช่น โจทก์หาว่า… |
หา | [hā] (v) EN: accuse ; impeach ; charge ; denounce ; blame ; indict FR: accuser ; charger |
การถอดถอนจากตำแหน่ง | [kān thøt thøn jāk tamnaeng] (n) EN: impeachment |
กล่าวโทษ | [klāothōt] (v) EN: accuse ; charge ; indict ; incriminate ; allege ; blame ; impeach FR: inculper ; accuser de ; charger |
ซัดทอด | [satthøt] (v) EN: implicate ; blame on the other ; impeach ; accuse FR: rejeter la responsabilité sur |
impeach | |
impeached | |
impeaches | |
impeaching | |
impeachable | |
impeachment | |
impeachments |
impeach | |
impeached | |
impeaches | |
impeaching | |
impeachment | |
impeachments |
impeach | (v) challenge the honesty or veracity of |
impeach | (v) charge (a public official) with an offense or misdemeanor committed while in office |
impeachability | (n) the state of being liable to impeachment, Syn. indictability |
impeachment | (n) a formal document charging a public official with misconduct in office |
Impeach | v. t. These ungracious practices of his sons did impeach his journey to the Holy Land. Sir J. Davies. [ 1913 Webster ] A defluxion on my throat impeached my utterance. Howell. [ 1913 Webster ] And doth impeach the freedom of the state. Shak. [ 1913 Webster ] ☞ When used in law with reference to a witness, the term signifies, to discredit, to show or prove unreliable or unworthy of belief; when used in reference to the credit of witness, the term denotes, to impair, to lessen, to disparage, to destroy. The credit of a witness may be impeached by showing that he has made statements out of court contradictory to what he swears at the trial, or by showing that his reputation for veracity is bad, etc. |
Impeach | n. Hindrance; impeachment. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] |
Impeachable | a. That may be impeached; liable to impeachment; chargeable with a crime. [ 1913 Webster ] Owners of lands in fee simple are not impeachable for waste. Z. Swift. [ 1913 Webster ] |
Impeacher | n. One who impeaches. [ 1913 Webster ] |
Impeachment | n. [ Cf. F. empêchement. ] The act of impeaching, or the state of being impeached; as: Willing to march on to Calais, The consequence of Coriolanus' impeachment had like to have been fatal to their state. Swift. ☞ In England, it is the privilege or right of the House of Commons to impeach, and the right of the House of Lords to try and determine impeachments. In the United States, it is the right of the House of Representatives to impeach, and of the Senate to try and determine impeachments. [ 1913 Webster ]
|
弹 | [弹 / 彈] impeach; to pluck a string; to play (a stringed musical instrument with fingers); to snap #3,652 [Add to Longdo] |
劾 | [劾] impeach #46,341 [Add to Longdo] |
弾劾 | [だんがい, dangai] (n, vs, adj-no) impeachment; accusation; censure; denunciation; (P) #19,168 [Add to Longdo] |
裁判官弾劾裁判所 | [さいばんかんだんがいさいばんしょ, saibankandangaisaibansho] (n) Judge Impeachment Court [Add to Longdo] |
弾劾裁判所 | [だんがいさいばんしょ, dangaisaibansho] (n) (Japanese) Court of Impeachment [Add to Longdo] |
弾劾投票 | [だんがいとうひょう, dangaitouhyou] (n) impeachment vote [Add to Longdo] |
非の打ち所がない;非の打ち所が無い;非の打ちどころがない;非の打ちどころが無い | [ひのうちどころがない, hinouchidokoroganai] (exp, adj-i) impeccable; unimpeachable; cannot be faulted; faultless; perfect [Add to Longdo] |