malfeasance | (n) การประพฤติผิดต่อหน้าที่ โดยเฉพาะที่กระทำโดยข้าราชการ, Syn. corruption |
malfeasance | (n) การทุจริต (เช่น การเมืองหรือฝ่ายพลเรือน), See also: การกระทำผิดหรือการประพฤติผิดกฎหมาย, Syn. malpractice, misprision, misfeasance |
malfeasance | (แมลฟี`ซันซฺ) n. การทุจริตต่อหน้าที่ |
malfeasance | การกระทำโดยมิชอบ [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔] |
malfeasance | การกระทำมิชอบ [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
malfeasance |
malfeasance | |
malfeasances |
malfeasance | (n) wrongful conduct by a public official |
Malfeasance | n. [ F. malfaisance, fr. malfaisant injurious, doing ill; mal ill, evil + faisant doing, p. pr. of faire to do. See Malice, Feasible, and cf. Maleficence. ] (Law) The doing of an act which a person ought not to do; evil conduct; an illegal deed. |