29 ผลลัพธ์ สำหรับ rabble
/แร้ เบิ่ล/     /R AE1 B AH0 L/     /rˈæbəl/
ฝึกออกเสียง
หรือค้นหา: -rabble-, *rabble*

NECTEC Lexitron Dictionary EN-TH
rabble(n) ฝูงชนที่วุ่นวาย, Syn. mob, crowd
rabble(n) สามัญชน
rabble(n) ชนชั้นต่ำ
rabble-rouser(n) ผู้ก่อกวน (โดยเฉพาะทางการเมือง), Syn. agitator

Hope Dictionary
rabble(แรบ'เบิล) n. ฝูงชนที่วุ่นวายไร้ระเบียบ, ฝูงสัตว์, ฝูงแมลง, สิ่งของที่เป็นกองเรี่ยราด. vt. รวมเป็นฝูงชน -Phr. (the rabble สามัญชน ชนชั้นต่ำ ประชาชนทั่วไป), Syn. mob
brabblevt., n. (การ) ทะเลาะ, ทะเลาะวิวาท
grabblevt. ฉวย, คว้า, แย่ง, See also: grabbler n.
hardscrabbleadj. ซึ่งพยายามมากแต่ได้ผลตอบแทนน้อย
scrabble(สแครบ'เบิล) vi., n. (การ) คุ้ยเขี่ย, ตะกุยหา, คลำหา, ขย้ำจับ, เขียนหวัด, เขียนขยุกขยิก, ดิ้นรน, See also: scrabbler n., Syn. search

Nontri Dictionary
rabble(n) สามัญชน, ฝูงชน, ฝูงสัตว์
scrabble(vt) ตะกุย, ข่วน, คุ้ยเขี่ย, ขูด, คลำหา, ดิ้นรน, เขียนหวัด

ศัพท์บัญญัติราชบัณฑิตยสถาน
rabble-rouserผู้ปลุกปั่นฝูงชน [ ดู demagogue ประกอบ ] [รัฐศาสตร์ ๑๗ ส.ค. ๒๕๔๔]

CMU Pronouncing Dictionary
rabble
 /R AE1 B AH0 L/
/แร้ เบิ่ล/
/rˈæbəl/

Oxford Advanced Learners Dictionary
rabble
 (n) /r a1 b l/ /แร บึ ล/ /rˈæbl/
rabbles
 (n) /r a1 b l z/ /แร บึลึ สึ/ /rˈæblz/
rabble-rousing
 (adj) /r a1 b l - r au z i ng/ /แร้ บึลึ หร่าว สิ่ ง/ /rˈæbl-rauzɪŋ/

WordNet (3.0)
rabble(n) disparaging terms for the common people, Syn. ragtag and bobtail, riffraff, ragtag

Collaborative International Dictionary (GCIDE)
Rabble

v. i. [ Akin to D. rabbelen, Prov. G. rabbeln, to prattle, to chatter: cf. L. rabula a brawling advocate, a pettifogger, fr. rabere to rave. Cf. Rage. ] To speak in a confused manner. [ Prov. Eng. & Scot. ] [ 1913 Webster ]

Rabble

n. [ Probably named from the noise made by it (see Rabble, v. i.) cf. D. rapalje rabble, OF. & Prov. F. rapaille. ] 1. A tumultuous crowd of vulgar, noisy people; a mob; a confused, disorderly throng. [ 1913 Webster ]

I saw, I say, come out of London, even unto the presence of the prince, a great rabble of mean and light persons. Ascham. [ 1913 Webster ]

Jupiter, Mercury, Bacchus, Venus, Mars, and the whole rabble of licentious deities. Bp. Warburton. [ 1913 Webster ]

2. A confused, incoherent discourse; a medley of voices; a chatter. [ 1913 Webster ]


The rabble, the lowest class of people, without reference to an assembly; the dregs of the people. “The rabble call him ‘lord.'” Shak.
[ 1913 Webster ]

Rabble

a. Of or pertaining to a rabble; like, or suited to, a rabble; disorderly; vulgar. [ R. ] Dryden. [ 1913 Webster ]

Rabble

v. t. [ imp. & p. p. Rabbled p. pr. & vb. n. Rabbling ] 1. To insult, or assault, by a mob; to mob; as, to rabble a curate. Macaulay. [ 1913 Webster ]

The bishops' carriages were stopped and the prelates themselves rabbled on their way to the house. J. R. Green. [ 1913 Webster ]

2. To utter glibly and incoherently; to mouth without intelligence. [ Obs. or Scot. ] Foxe. [ 1913 Webster ]

3. To rumple; to crumple. [ Scot. ] [ 1913 Webster ]

Rabble

n. [ Etymol. uncertain. ] (Iron Manuf.) An iron bar, with the end bent, used in stirring or skimming molten iron in the process of puddling. [ 1913 Webster ]

Rabble

v. t. To stir or skim with a rabble, as molten iron. [ 1913 Webster ]

Rabblement

n. A tumultuous crowd of low people; a rabble. “Rude rablement.” Spenser. [ 1913 Webster ]

And still, as he refused it, the rabblement hooted. Shak. [ 1913 Webster ]

Rabbler

n. [ See 2d Rabble. ] (Mech.) A scraping tool for smoothing metal. [ 1913 Webster ]

Rabble-rout

n. A tumultuous crowd; a rabble; a noisy throng. [ 1913 Webster ]


DING DE-EN Dictionary
wühlerischrabble rousing [Add to Longdo]

EDICT JP-EN Dictionary
暴走族[ぼうそうぞく, bousouzoku] (n) (See 珍走団) club of rabble-rousing reckless-driving delinquents; biker gang; group of hot rodders [Add to Longdo]
有象無象[うぞうむぞう, uzoumuzou] (n) mob; the masses; rabble; riffraff [Add to Longdo]

Time: 1.0839 secondsLongdo Dict -- https://dict.longdo.com/