ruminant | (n) สัตว์เคี้ยวเอื้อง, Syn. bovine, herbivore |
ruminant | (adj) เกี่ยวกับสัตว์เคี้ยวเอื้อง, Syn. bovine, taurine |
ruminant | (adj) ครุ่นคิด, Syn. reflective, thoughtful |
ruminant | (รู'มะเนินทฺ) n. สัตว์เคี้ยวเอื้อง (เช่น วัว, ควาย, กวาง, อูฐ) adj. เคี้ยวเอื้อง, รำพึง, ครุ่นคิด, ตรึกตรอง, |
ruminant | (n) สัตว์ที่เคี้ยวเอื้อง |
ruminant | ๑. เคี้ยวเอื้อง๒. สัตว์เคี้ยวเอื้อง [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
Ruminants | สัตว์เคี้ยวเอื้อง [TU Subject Heading] |
ruminant |
ruminant | |
ruminants |
ruminant | (n) any of various cud-chewing hoofed mammals having a stomach divided into four (occasionally three) compartments |
ruminant | (adj) related to or characteristic of animals of the suborder Ruminantia or any other animal that chews a cud, Ant. nonruminant |
ruminantia | (n) cattle; bison; sheep; goats; antelopes; deer; chevrotains; giraffes; camels, Syn. suborder Ruminantia |
Ruminant | a. [ L. ruminans, -antis, p. pr.: cf. F. ruminant. See Ruminate. ] (Zool.) Chewing the cud; characterized by chewing again what has been swallowed; of or pertaining to the Ruminantia. [ 1913 Webster ] |
Ruminant | n. (Zool.) A ruminant animal; one of the Ruminantia. [ 1913 Webster ] |
Ruminantia | ‖n. pl. [ NL. ] (Zool.) A division of Artiodactyla having four stomachs. This division includes the camels, deer, antelopes, goats, sheep, neat cattle, and allies. [ 1913 Webster ]
|
Ruminantly | adv. In a ruminant manner; by ruminating, or chewing the cud. [ 1913 Webster ] |
反刍动物 | [反 刍 动 物 / 反 芻 動 物] ruminant [Add to Longdo] |
ギアラ | [giara] (n) abomasum (fourth compartment of the stomach of a ruminant); maw; rennet-bag [Add to Longdo] |
反芻動物 | [はんすうどうぶつ, hansuudoubutsu] (n) ruminant [Add to Longdo] |
反芻類 | [はんすうるい, hansuurui] (n) ruminant [Add to Longdo] |