Surfeiter | n. One who surfeits. Shak. [ 1913 Webster ] |
Surfeit | n. [ OE. surfet, OF. surfait, sorfait, excess, arrogance, crime, fr. surfaire, sorfaire, to augment, exaggerate, F. surfaire to overcharge; sur over + faire to make, do, L. facere. See Sur-, and Fact. ] Let not Sir Surfeit sit at thy board. Piers Plowman. [ 1913 Webster ] Now comes the sick hour that his surfeit made. Shak. [ 1913 Webster ] To prevent surfeit and other diseases that are incident to those that heat their blood by travels. Bunyan. [ 1913 Webster ] Matter and argument have been supplied abundantly, and even to surfeit. Burke. [ 1913 Webster ] |
Surfeit | v. i. They are as sick that surfeit with too much as they that starve with nothing. Shak. [ 1913 Webster ] |
Surfeit | v. t. |
Surfeit-water | n. Water for the cure of surfeits. [ Obs. ] Locke. [ 1913 Webster ] |
surfeit | (n) สิ่งที่มากเกินไป, See also: ปริมาณที่มากเกิน, จำนวนที่มากเกิน, Syn. excess, superfluity, profusion |
surfeit | (n) การดื่มหรือกินเกินขนาด, Syn. glut, overindulge |
surfeit | (n) ความไม่สบายเนื่องจากการดื่มหรือกินเกินขนาด, See also: อาการคลื่นไส้จากการดื่มหรือกินเกินขนาด, Syn. discomfort, disgust, nausea |
surfeit | (vt) ให้ดื่มหรือกินเกินขนาด, Syn. stuff, gorge, satiate, glut |
surfeit | (vi) ดื่มหรือกินเกินขนาด, Syn. overindulge, gorge, glut |
surfeit | (เซอ'ฟีท) n. ส่วนเกิน, จำนวนเกิน, ความมากมายเกินไป, ความล้น, การรับประทานหรือดื่มมากเกินไป, ความรู้สึกไม่สบาย ที่เกิดจากการรับประทานหรือดื่มมากเกินไป. vt. ทำให้เกิน, ทำให้อิ่มไป. vi. ทำมากไป, มั่วสุมมากไป, รับประทานหรือดื่มมากเกินไป |
surfeit | (adj) อิ่มแปล้, มากเกินไป, เบื่อหน่าย |
surfeit | (vt) ทำให้อิ่มแปล้, ให้กินมากเกินไป, ล้น |
ปรนเปรอ | (v) satiate, See also: surfeit, minister, pamper, indulge, Syn. บำรุงบำเรอ, เลี้ยงดู, เอาใจใส่ดูแล, เอาอกเอาใจ, Example: เจ้าพ่อปรนเปรอมือปืนชั้นยอดของตนอย่างเยี่ยมยอด |
ปรน | [pron] (v) EN: satiate ; surfeit ; cram ; stuff FR: nourrir ; alimenter |
surfeit |
surfeit | |
surfeits | |
surfeited | |
surfeiting |
surfeit | (n) the state of being more than full, Syn. excess, overabundance |
surfeit | (v) supply or feed to surfeit, Syn. cloy |
surfeit | (v) indulge (one's appetite) to satiety |
Surfeit | n. [ OE. surfet, OF. surfait, sorfait, excess, arrogance, crime, fr. surfaire, sorfaire, to augment, exaggerate, F. surfaire to overcharge; sur over + faire to make, do, L. facere. See Sur-, and Fact. ] Let not Sir Surfeit sit at thy board. Piers Plowman. [ 1913 Webster ] Now comes the sick hour that his surfeit made. Shak. [ 1913 Webster ] To prevent surfeit and other diseases that are incident to those that heat their blood by travels. Bunyan. [ 1913 Webster ] Matter and argument have been supplied abundantly, and even to surfeit. Burke. [ 1913 Webster ] |
Surfeit | v. i. They are as sick that surfeit with too much as they that starve with nothing. Shak. [ 1913 Webster ] |
Surfeit | v. t. |
Surfeiter | n. One who surfeits. Shak. [ 1913 Webster ] |
Surfeit-water | n. Water for the cure of surfeits. [ Obs. ] Locke. [ 1913 Webster ] |
Übersättigung { f } | Übersättigungen { pl } | surfeit | surfeits [Add to Longdo] |
飽満 | [ほうまん, houman] (n, vs) satiety; surfeit [Add to Longdo] |
暴食 | [ぼうしょく, boushoku] (n, vs) surfeit [Add to Longdo] |