vicar | (n) พระในคริสต์ศาสนานิกายแองกลิแคน, Syn. priest |
vicarage | (n) ที่อยู่ของพระในศาสนาคริสต์นิกายแองกลิแคน, Syn. parsonage |
vicarial | (adj) เกี่ยวกับพระในคริสต์ศาสนานิกายแองกลิแคน, See also: ซึ่งเป็นพระ |
vicariate | (n) อำนาจหน้าที่ของพระ, See also: เขตอำนาจปกครองของพระ |
vicarious | (adj) ซึ่งมีประสบการณ์จากฟัง/ดู/อ่านงานผู้อื่นมากกว่าทำด้วยตนเอง, Syn. indirect, second-hand |
vicarship | (n) การเป็นตัวแทน, See also: การเป็นพระ |
vicariously | (adv) อย่างมีประสบการณ์จากฟัง/ดู/อ่านงานผู้อื่นมากกว่าทำด้วยตนเอง |
vicariousness | (n) การมีประสบการณ์จากฟัง/ดู/อ่านงานผู้อื่นมากกว่าทำด้วยตนเอง |
vicar | (วิค'เคอะ) n. (ศาสนาคริสต์นิกายโบสถ์อังกฤษ) พระ, พระที่ได้รับเงินเดือนเล็กน้อย, ผู้ช่วยบิชอพ, ตัวแทน, ผู้แทน, See also: vicarly adj. vicarship n. |
vicarious | (ไวแค'เรียส) adj. เป็นตัวแทน, ทดแทนคนอื่น, แทนคนอื่น, รู้สึกแทนคนอื่น, เกี่ยวกับการปฎิบัติหน้าที่ของอวัยวะหนึ่งที่เป็นหน้าที่ของอีกอวัยวะหนึ่ง, See also: vicariousness n., Syn. sympathetic, surrogate, indirect, Ant. direct, persona |
vicar | (n) พระคริสต์, ตัวแทน |
vicarage | (n) ที่อยู่ของพระคริสต์, ตำแหน่งหน้าที่ของพระคริสต์ |
vicarious | (adj) ทำการแทน, เป็นตัวแทน |
vicarious | แทนที่, เกิดที่อื่น [แพทยศาสตร์ ๖ ส.ค. ๒๕๔๔] |
vicarious liability | ความรับผิดในการกระทำของผู้อื่น [ ดู vicarious responsibility ] [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vicarious performance of contract | การปฏิบัติตามสัญญาโดยให้ผู้อื่นกระทำการแทน [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vicarious responsibility | ความรับผิดในการกระทำของผู้อื่น [ ดู vicarious liability ] [นิติศาสตร์ ๑๑ มี.ค. ๒๕๔๕] |
vicar | The vicar often refers to the Bible in his sermon. |
ความรับผิดในการกระทำของผู้อื่น | [khwām rapphit nai kān kratham khøng phū eūn] (n, exp) EN: vicarious liability |
มุทิตา | [muthitā] (n) EN: vicarious pleasure at another's good fortune ; good wished towards otherskindliness ; sympathetic joy ; feelings of pleasure ; gladness of another's success FR: sympathie [ f ] |
vicar | |
vicari | |
vicars | |
vicary | |
vicario | |
vicarious | |
vicariously |
vicar | |
vicars | |
vicarage | |
vicarages | |
vicarious | |
vicariously |
vicar | (n) a Roman Catholic priest who acts for another higher-ranking clergyman |
vicar | (n) (Episcopal Church) a clergyman in charge of a chapel |
vicar | (n) (Church of England) a clergyman appointed to act as priest of a parish |
vicar apostolic | (n) a titular Roman Catholic bishop in a non-Catholic area |
vicar-general | (n) (Roman Catholic Church) an administrative deputy who assists a bishop |
vicarial | (adj) of or relating to or characteristic of a vicar |
vicariate | (n) the religious institution under the authority of a vicar, Syn. vicarship |
vicarious | (adj) experienced at secondhand |
vicarious | (adj) occurring in an abnormal part of the body instead of the usual site involved in that function |
vicarious | (adj) suffered or done by one person as a substitute for another |
Vicar | n. [ OE. vicar, viker, vicair, F. vicaire, fr. L. vicarius. See Vicarious. ] ☞ The distinction between a parson [ or rector ] and vicar is this: The parson has, for the most part, the whole right to the ecclesiastical dues in his parish; but a vicar has generally an appropriator over him, entitled to the best part of the profits, to whom he is in fact perpetual curate with a standing salary. Burrill. [ 1913 Webster ]
[ 1913 Webster ] |
Vicarage | n. |
Vicarial | a. [ Cf. F. vicarial. ] |
Vicarian | n. A vicar. [ Obs. ] Marston. [ 1913 Webster ] |
Vicariate | n. [ LL. vicariatus, or F. vicariat. ] Delegated office or power; vicarship; the office or oversight of a vicar. [ 1913 Webster ] The vicariate of that part of Germany which is governed by the Saxon laws devolved on the elector of Saxony. Robertson. [ 1913 Webster ] |
Vicariate | a. Having delegated power, as a vicar; vicarious. Barrow. [ 1913 Webster ] |
Vicarious | a. [ L. vicarius, from vicis change, alternation, turn, the position, place, or office of one person as assumed by another; akin to Gr. The soul in the body is but a subordinate efficient, and vicarious . . . in the hands of the Almighty. Sir M. Hale. [ 1913 Webster ] The vicarious work of the Great Deliverer. I. Taylor. [ 1913 Webster ] |
Vicariously | adv. In a vicarious manner. [ 1913 Webster ] |
Vicarship | n. The office or dignity of a vicar. [ 1913 Webster ] |
Vicary | n. [ L. vicarius. ] A vicar. [ Obs. ] [ 1913 Webster ] |
Generalvikar { m } | vicar general [Add to Longdo] |
Vikar { m }; Kaplan { m } [ relig. ] | Vikare { pl }; Kaplane { pl } | vicar | vicars [Add to Longdo] |
代償満足 | [だいしょうまんぞく, daishoumanzoku] (n) vicarious satisfaction [Add to Longdo] |
代務 | [だいむ, daimu] (n, vs) vicarious management [Add to Longdo] |
代理牧師 | [だいりぼくし, dairibokushi] (n) vicar [Add to Longdo] |
追体験 | [ついたいけん, tsuitaiken] (n, vs) vicarious experience [Add to Longdo] |
牧師館 | [ぼくしかん, bokushikan] (n) parsonage; rectory; vicarage [Add to Longdo] |